κορέννυμι

Ancient Greek

Etymology

Ultimately may be from Proto-Indo-European *ḱerh₃- (“to feed, nourish, grow”) (whose relation to *ḱer- (“to grow”), whence Latin creō (“to procreate”), is unclear) + -νῡμι (-nūmi). Cognate with Lithuanian šérti (“to feed”), Proto-Slavic *kъrmъ (“fodder”), and Armenian սեր (ser, “origin; offspring; gender”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.rén.nyː.mi/ → /koˈren.ny.mi/ → /koˈre.ni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.rén.nyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈren.ny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈren.ny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈren.ny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈre.ni.mi/

Verb

κορέννῡμῐ • (korénnūmi)

1. to satisfy, satiate

Inflection

   Present: κορέννῡμῐ, κορέννῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορέννῡμῐ	κορέννῡς	κορέννῡσῐ(ν)	κορέννῠτον	κορέννῠτον	κορέννῠμεν	κορέννῠτε	κορεννῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κορεννῠ́ω	κορεννῠ́ῃς	κορεννῠ́ῃ	κορεννῠ́ητον	κορεννῠ́ητον	κορεννῠ́ωμεν	κορεννῠ́ητε	κορεννῠ́ωσῐ(ν)
	optative	κορεννῠ́οιμῐ	κορεννῠ́οις	κορεννῠ́οι	κορεννῠ́οιτον	κορεννῠοίτην	κορεννῠ́οιμεν	κορεννῠ́οιτε	κορεννῠ́οιεν
	imperative		κορέννῡ	κορεννῠ́τω	κορέννῠτον	κορεννῠ́των		κορέννῠτε	κορεννῠ́ντων
middle/ passive	indicative	κορέννῠμαι	κορέννῠσαι	κορέννῠται	κορέννῠσθον	κορέννῠσθον	κορεννῠ́μεθα	κορέννῠσθε	κορέννῠνται
	subjunctive	κορεννῠ́ωμαι	κορεννῠ́ῃ	κορεννῠ́ηται	κορεννῠ́ησθον	κορεννῠ́ησθον	κορεννῠώμεθᾰ	κορεννῠ́ησθε	κορεννῠ́ωνται
	optative	κορεννῠοίμην	κορεννῠ́οιο	κορεννῠ́οιτο	κορεννῠ́οισθον	κορεννῠοίσθην	κορεννῠοίμεθᾰ	κορεννῠ́οισθε	κορεννῠ́οιντο
	imperative		κορέννῠσο	κορεννῠ́σθω	κορέννῠσθον	κορεννῠ́σθων		κορέννῠσθε	κορεννῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κορεννῠ́ναι				κορέννῠσθαι
participle	m	κορεννῡ́ς				κορεννῠ́μενος
	f	κορεννῦσᾰ				κορεννῠμένη
	n	κορεννῠ́ν				κορεννῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κορεννῠ́ω, κορεννῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορεννῠ́ω	κορεννῠ́εις	κορεννῠ́ει	κορεννῠ́ετον	κορεννῠ́ετον	κορεννῠ́ομεν	κορεννῠ́ετε	κορεννῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κορεννῠ́ω	κορεννῠ́ῃς	κορεννῠ́ῃ	κορεννῠ́ητον	κορεννῠ́ητον	κορεννῠ́ωμεν	κορεννῠ́ητε	κορεννῠ́ωσῐ(ν)
	optative	κορεννῠ́οιμῐ	κορεννῠ́οις	κορεννῠ́οι	κορεννῠ́οιτον	κορεννῠοίτην	κορεννῠ́οιμεν	κορεννῠ́οιτε	κορεννῠ́οιεν
	imperative		κορέννῠε	κορεννῠέτω	κορεννῠ́ετον	κορεννῠέτων		κορεννῠ́ετε	κορεννῠόντων
middle/ passive	indicative	κορεννῠ́ομαι	κορεννῠ́ῃ, κορεννῠ́ει	κορεννῠ́εται	κορεννῠ́εσθον	κορεννῠ́εσθον	κορεννῠόμεθᾰ	κορεννῠ́εσθε	κορεννῠ́ονται
	subjunctive	κορεννῠ́ωμαι	κορεννῠ́ῃ	κορεννῠ́ηται	κορεννῠ́ησθον	κορεννῠ́ησθον	κορεννῠώμεθᾰ	κορεννῠ́ησθε	κορεννῠ́ωνται
	optative	κορεννῠοίμην	κορεννῠ́οιο	κορεννῠ́οιτο	κορεννῠ́οισθον	κορεννῠοίσθην	κορεννῠοίμεθᾰ	κορεννῠ́οισθε	κορεννῠ́οιντο
	imperative		κορεννῠ́ου	κορεννῠέσθω	κορεννῠ́εσθον	κορεννῠέσθων		κορεννῠ́εσθε	κορεννῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κορεννῠ́ειν				κορεννῠ́εσθαι
participle	m	κορεννῠ́ων				κορεννῠόμενος
	f	κορεννῠ́ουσᾰ				κορεννῠομένη
	n	κορεννῠ́ον				κορεννῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκορέννῡν, ἐκορεννῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκορέννῡν	ἐκορέννῡς	ἐκορέννῡ	ἐκορέννῠτον	ἐκορεννῠ́την	ἐκορέννῠμεν	ἐκορέννῠτε	ἐκορέννῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκορεννῠ́μην	ἐκορέννῠσο	ἐκορέννῠτο	ἐκορέννῠσθον	ἐκορεννῠ́σθην	ἐκορεννῠ́μεθᾰ	ἐκορέννῠσθε	ἐκορέννῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κορέσω, κορέσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορέσω	κορέσεις	κορέσει	κορέσετον	κορέσετον	κορέσομεν	κορέσετε	κορέσουσῐ(ν)
	optative	κορέσοιμῐ	κορέσοις	κορέσοι	κορέσοιτον	κορεσοίτην	κορέσοιμεν	κορέσοιτε	κορέσοιεν
middle	indicative	κορέσομαι	κορέσῃ, κορέσει	κορέσεται	κορέσεσθον	κορέσεσθον	κορεσόμεθᾰ	κορέσεσθε	κορέσονται
	optative	κορεσοίμην	κορέσοιο	κορέσοιτο	κορέσοισθον	κορεσοίσθην	κορεσοίμεθᾰ	κορέσοισθε	κορέσοιντο
		active			middle
infinitive		κορέσειν			κορέσεσθαι
participle	m	κορέσων			κορεσόμενος
	f	κορέσουσᾰ			κορεσομένη
	n	κορέσον			κορεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κορέσσω, κορέσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορέσσω	κορέσσεις	κορέσσει	κορέσσετον	κορέσσετον	κορέσσομεν	κορέσσετε	κορέσσουσῐ(ν)
	optative	κορέσσοιμῐ	κορέσσοις	κορέσσοι	κορέσσοιτον	κορεσσοίτην	κορέσσοιμεν	κορέσσοιτε	κορέσσοιεν
middle	indicative	κορέσσομαι	κορέσσῃ, κορέσσει	κορέσσεται	κορέσσεσθον	κορέσσεσθον	κορεσσόμεθᾰ	κορέσσεσθε	κορέσσονται
	optative	κορεσσοίμην	κορέσσοιο	κορέσσοιτο	κορέσσοισθον	κορεσσοίσθην	κορεσσοίμεθᾰ	κορέσσοισθε	κορέσσοιντο
		active			middle
infinitive		κορέσσειν			κορέσσεσθαι
participle	m	κορέσσων			κορεσσόμενος
	f	κορέσσουσᾰ			κορεσσομένη
	n	κορέσσον			κορεσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκόρεσᾰ, ἐκορεσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόρεσᾰ	ἐκόρεσᾰς	ἐκόρεσε(ν)	ἐκορέσᾰτον	ἐκορεσᾰ́την	ἐκορέσᾰμεν	ἐκορέσᾰτε	ἐκόρεσᾰν
	subjunctive	κορέσω	κορέσῃς	κορέσῃ	κορέσητον	κορέσητον	κορέσωμεν	κορέσητε	κορέσωσῐ(ν)
	optative	κορέσαιμῐ	κορέσειᾰς, κορέσαις	κορέσειε(ν), κορέσαι	κορέσαιτον	κορεσαίτην	κορέσαιμεν	κορέσαιτε	κορέσειᾰν, κορέσαιεν
	imperative		κόρεσον	κορεσᾰ́τω	κορέσᾰτον	κορεσᾰ́των		κορέσᾰτε	κορεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκορεσᾰ́μην	ἐκορέσω	ἐκορέσᾰτο	ἐκορέσᾰσθον	ἐκορεσᾰ́σθην	ἐκορεσᾰ́μεθᾰ	ἐκορέσᾰσθε	ἐκορέσᾰντο
	subjunctive	κορέσωμαι	κορέσῃ	κορέσηται	κορέσησθον	κορέσησθον	κορεσώμεθᾰ	κορέσησθε	κορέσωνται
	optative	κορεσαίμην	κορέσαιο	κορέσαιτο	κορέσαισθον	κορεσαίσθην	κορεσαίμεθᾰ	κορέσαισθε	κορέσαιντο
	imperative		κόρεσαι	κορεσᾰ́σθω	κορέσᾰσθον	κορεσᾰ́σθων		κορέσᾰσθε	κορεσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κορέσαι			κορέσᾰσθαι
participle	m	κορέσᾱς			κορεσᾰ́μενος
	f	κορέσᾱσᾰ			κορεσᾰμένη
	n	κορέσᾰν			κορεσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκόρεσσᾰ, ἐκορεσσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόρεσσᾰ	ἐκόρεσσᾰς	ἐκόρεσσε(ν)	ἐκορέσσᾰτον	ἐκορεσσᾰ́την	ἐκορέσσᾰμεν	ἐκορέσσᾰτε	ἐκόρεσσᾰν
	subjunctive	κορέσσω	κορέσσῃς	κορέσσῃ	κορέσσητον	κορέσσητον	κορέσσωμεν	κορέσσητε	κορέσσωσῐ(ν)
	optative	κορέσσαιμῐ	κορέσσειᾰς, κορέσσαις	κορέσσειε(ν), κορέσσαι	κορέσσαιτον	κορεσσαίτην	κορέσσαιμεν	κορέσσαιτε	κορέσσειᾰν, κορέσσαιεν
	imperative		κόρεσσον	κορεσσᾰ́τω	κορέσσᾰτον	κορεσσᾰ́των		κορέσσᾰτε	κορεσσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκορεσσᾰ́μην	ἐκορέσσω	ἐκορέσσᾰτο	ἐκορέσσᾰσθον	ἐκορεσσᾰ́σθην	ἐκορεσσᾰ́μεθᾰ	ἐκορέσσᾰσθε	ἐκορέσσᾰντο
	subjunctive	κορέσσωμαι	κορέσσῃ	κορέσσηται	κορέσσησθον	κορέσσησθον	κορεσσώμεθᾰ	κορέσσησθε	κορέσσωνται
	optative	κορεσσαίμην	κορέσσαιο	κορέσσαιτο	κορέσσαισθον	κορεσσαίσθην	κορεσσαίμεθᾰ	κορέσσαισθε	κορέσσαιντο
	imperative		κόρεσσαι	κορεσσᾰ́σθω	κορέσσᾰσθον	κορεσσᾰ́σθων		κορέσσᾰσθε	κορεσσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κορέσσαι			κορέσσᾰσθαι
participle	m	κορέσσᾱς			κορεσσᾰ́μενος
	f	κορέσσᾱσᾰ			κορεσσᾰμένη
	n	κορέσσᾰν			κορεσσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκόρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκόρημαι	κεκόρησαι	κεκόρηται	κεκόρησθον	κεκόρησθον	κεκορήμεθᾰ	κεκόρησθε	κεκόρηνται
	subjunctive	κεκορημένος ὦ	κεκορημένος ᾖς	κεκορημένος ᾖ	κεκορημένω ἦτον	κεκορημένω ἦτον	κεκορημένοι ὦμεν	κεκορημένοι ἦτε	κεκορημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκορημένος εἴην	κεκορημένος εἴης	κεκορημένος εἴη	κεκορημένω εἴητον/εἶτον	κεκορημένω εἰήτην/εἴτην	κεκορημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκορημένοι εἴητε/εἶτε	κεκορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκόρησο	κεκορήσθω	κεκόρησθον	κεκορήσθων		κεκόρησθε	κεκορήσθων
						middle/passive
infinitive						κεκορῆσθαι
participle	m					κεκορημένος
	f					κεκορημένη
	n					κεκορημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκορήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκεκορήμην	ἐκεκόρησο	ἐκεκόρητο	ἐκεκόρησθον	ἐκεκορήσθην	ἐκεκορήμεθᾰ	ἐκεκόρησθε	ἐκεκόρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “κορέννυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κορέννυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κορέννυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κορέννυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κορέννυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• κορέννυμι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)