κραταιός

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *kret-, the root of κρατερός (kraterós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kra.tai̯.ós/ → /kra.tɛˈos/ → /kra.teˈos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kra.tai̯.ós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kra.tɛˈos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kra.tɛˈos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kra.teˈos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kra.teˈos/

Adjective

κρᾰταιός • (krataiós) m (feminine κρᾰταιᾱ́, neuter κρᾰταιόν); first/second declension

1. mighty (very strong, possessing might)

Declension

First and second declension of κρᾰταιός; κρᾰταιᾱ́; κρᾰταιόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κρᾰταιός krataiós	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιοί krataioí	κρᾰταιαί krataiaí	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Genitive		κρᾰταιοῦ krataioû	κρᾰταιᾶς krataiâs	κρᾰταιοῦ krataioû		κρᾰταιοῖν krataioîn	κρᾰταιαῖν krataiaîn	κρᾰταιοῖν krataioîn		κρᾰταιῶν krataiôn	κρᾰταιῶν krataiôn	κρᾰταιῶν krataiôn
Dative		κρᾰταιῷ krataiôi	κρᾰταιᾷ krataiâi	κρᾰταιῷ krataiôi		κρᾰταιοῖν krataioîn	κρᾰταιαῖν krataiaîn	κρᾰταιοῖν krataioîn		κρᾰταιοῖς krataioîs	κρᾰταιαῖς krataiaîs	κρᾰταιοῖς krataioîs
Accusative		κρᾰταιόν krataión	κρᾰταιᾱ́ν krataiā́n	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιούς krataioús	κρᾰταιᾱ́ς krataiā́s	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Vocative		κρᾰταιέ krataié	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιοί krataioí	κρᾰταιαί krataiaí	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κρᾰταιῶς krataiôs				κρᾰταιότερος krataióteros				κρᾰταιότᾰτος krataiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of κρᾰταιός; κρᾰταιή; κρᾰταιόν (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κρᾰταιός krataiós	κρᾰταιή krataiḗ	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιοί krataioí	κρᾰταιαί krataiaí	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Genitive		κρᾰταιοῦ / κρᾰταιοῖο / κρᾰταιόο krataioû / krataioîo / krataióo	κρᾰταιῆς krataiês	κρᾰταιοῦ / κρᾰταιοῖο / κρᾰταιόο krataioû / krataioîo / krataióo		κρᾰταιοῖῐν krataioîin	κρᾰταιαῖν / κρᾰταιαῖῐν / κρᾰταιῇῐν krataiaî(i)n / krataiêiin	κρᾰταιοῖῐν krataioîin		κρᾰταιῶν krataiôn	κρᾰταιᾱ́ων / κρᾰταιέ͜ων / κρᾰταιῶν krataiā́ōn / krataié͜ōn / krataiôn	κρᾰταιῶν krataiôn
Dative		κρᾰταιῷ krataiôi	κρᾰταιῇ krataiêi	κρᾰταιῷ krataiôi		κρᾰταιοῖῐν krataioîin	κρᾰταιαῖν / κρᾰταιαῖῐν / κρᾰταιῇῐν krataiaî(i)n / krataiêiin	κρᾰταιοῖῐν krataioîin		κρᾰταιοῖσῐ / κρᾰταιοῖσῐν / κρᾰταιοῖς krataioîsi(n) / krataioîs	κρᾰταιῇσῐ / κρᾰταιῇσῐν / κρᾰταιῇς / κρᾰταιαῖς krataiêisi(n) / krataiêis / krataiaîs	κρᾰταιοῖσῐ / κρᾰταιοῖσῐν / κρᾰταιοῖς krataioîsi(n) / krataioîs
Accusative		κρᾰταιόν krataión	κρᾰταιήν krataiḗn	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιούς krataioús	κρᾰταιᾱ́ς krataiā́s	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Vocative		κρᾰταιέ krataié	κρᾰταιή krataiḗ	κρᾰταιόν krataión		κρᾰταιώ krataiṓ	κρᾰταιᾱ́ krataiā́	κρᾰταιώ krataiṓ		κρᾰταιοί krataioí	κρᾰταιαί krataiaí	κρᾰταιᾰ́ krataiá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κρᾰταιῶς krataiôs				κρᾰταιότερος krataióteros				κρᾰταιότᾰτος krataiótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Descendants

• → Greek: κραταιός (krataiós) (learned)

Further reading

• “κραταιός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κραταιός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κραταιός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κραταιός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κραταιός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2900 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • doughty idem, page 248.
  • hardy idem, page 386.
  • lusty idem, page 505.
  • mighty idem, page 528.
  • potent idem, page 629.
  • powerful idem, page 630.
  • stout idem, page 821.
  • sturdy idem, page 830.
  • vigorous idem, page 952.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κραταιός (krataiós).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɾa.teˈos/
• Hyphenation: κρα‧ται‧ός

Adjective

κραταιός • (krataiós) m (feminine κραταιή or κραταιά, neuter κραταιό)

1. mighty (very strong, possessing might)

Declension

Declension of κραταιός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κραταιός •	κραταιή • / κραταιά •	κραταιό •	κραταιοί •	κραταιές •	κραταιά •
genitive	κραταιού •	κραταιής • / κραταιάς •	κραταιού •	κραταιών •	κραταιών •	κραταιών •
accusative	κραταιό •	κραταιή • / κραταιά •	κραταιό •	κραταιούς •	κραταιές •	κραταιά •
vocative	κραταιέ •	κραταιή • / κραταιά •	κραταιό •	κραταιοί •	κραταιές •	κραταιά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κραταιός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κραταιός, etc.)