ναρθηκοφόρος

Ancient Greek

Etymology

From νάρθηξ (nárthēx, “giant fennel”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nar.tʰɛː.ko.pʰó.ros/ → /nar.θi.koˈɸo.ros/ → /nar.θi.koˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nar.tʰɛː.ko.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nar.tʰe̝.koˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nar.θi.koˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nar.θi.koˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nar.θi.koˈfo.ros/

Adjective

ναρθηκοφόρος • (narthēkophóros) m or f (neuter ναρθηκοφόρον); second declension

1. carrying a wand of giant fennel

Declension

Second declension of νᾰρθηκοφόρος; νᾰρθηκοφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		νᾰρθηκοφόρος narthēkophóros	νᾰρθηκοφόρον narthēkophóron		νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō	νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō		νᾰρθηκοφόροι narthēkophóroi	νᾰρθηκοφόρᾰ narthēkophóra
Genitive		νᾰρθηκοφόρου narthēkophórou	νᾰρθηκοφόρου narthēkophórou		νᾰρθηκοφόροιν narthēkophóroin	νᾰρθηκοφόροιν narthēkophóroin		νᾰρθηκοφόρων narthēkophórōn	νᾰρθηκοφόρων narthēkophórōn
Dative		νᾰρθηκοφόρῳ narthēkophórōi	νᾰρθηκοφόρῳ narthēkophórōi		νᾰρθηκοφόροιν narthēkophóroin	νᾰρθηκοφόροιν narthēkophóroin		νᾰρθηκοφόροις narthēkophórois	νᾰρθηκοφόροις narthēkophórois
Accusative		νᾰρθηκοφόρον narthēkophóron	νᾰρθηκοφόρον narthēkophóron		νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō	νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō		νᾰρθηκοφόρους narthēkophórous	νᾰρθηκοφόρᾰ narthēkophóra
Vocative		νᾰρθηκοφόρε narthēkophóre	νᾰρθηκοφόρον narthēkophóron		νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō	νᾰρθηκοφόρω narthēkophórō		νᾰρθηκοφόροι narthēkophóroi	νᾰρθηκοφόρᾰ narthēkophóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		νᾰρθηκοφόρως narthēkophórōs			νᾰρθηκοφορώτερος narthēkophorṓteros			νᾰρθηκοφορώτᾰτος narthēkophorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ναρθηκοφόρος (narthikofóros)

Further reading

• “ναρθηκοφόρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ναρθηκοφόρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette