παραλήγουσα
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From παρά (pará, “next”) + λήγουσα (lígousa, “last syllable”).
Noun[edit]
παραλήγουσα • (paralígousa) f (plural παραλήγουσες)
- (grammar, linguistics) penult (next to last syllable of a word)
Declension[edit]
declension of παραλήγουσα
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | παραλήγουσα • | παραλήγουσες • |
| genitive | παραλήγουσας • | παραληγουσών • |
| accusative | παραλήγουσα • | παραλήγουσες • |
| vocative | παραλήγουσα • | παραλήγουσες • |
Derived terms[edit]
- προπαραλήγουσα f (proparalígousa, “antepenultimate syllable in word”)
See also[edit]
- συλλαβή f (syllaví, “syllable”)