πεντηκοντόρους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.tɛː.kon.tó.ruːs/ → /pen.ti.konˈto.rus/ → /pen.di.konˈdo.rus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tɛː.kon.tó.ruːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.te̝.konˈto.rus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.ti.konˈto.rus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.ti.konˈto.rus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.di.konˈdo.rus/

Noun

πεντηκοντόρους • (pentēkontórous)

1. accusative plural of πεντηκόντορος (pentēkóntoros)