συγκλητικά

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκᾰ́ (xunklētiká)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.ká/ → /syŋ.ɡli.tiˈka/ → /siŋ.ɡli.tiˈka/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.ká/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈka/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈka/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈka/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈka/

Adjective

σῠγκλητῐκᾰ́ • (sunklētiká)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈka/
• Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κά,
• Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κά

Adjective

συγκλητικά • (sygklitiká)

1. Nominative, accusative and vocative neuter plural form of συγκλητικός (sygklitikós).