συγχωρηθειήτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰeː.ɛ̌ː.tɛːn/ → /syŋ.xo.ri.θiˈi.tin/ → /siŋ.xo.ri.θiˈi.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰeː.ɛ̌ː.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰo.re̝.tʰiˈe̝.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xo.ri.θiˈi.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xo.ri.θiˈi.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xo.ri.θiˈi.tin/

Verb

συγχωρηθειήτην • (sunkhōrētheiḗtēn)

1. third-person dual aorist passive optative of συγχωρέω (sunkhōréō)