συγχωρέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυγχωρέω (xunkhōréō)

Etymology

From συν- (sun-, “with, together”) +‎ χωρέω (khōréō, “withdraw, give way”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.ɔː/ → /syŋ.xoˈre.o/ → /siŋ.xoˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰoˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xoˈre.o/

Verb

συγχωρέω • (sunkhōréō)

1. to yield, give up

Conjugation

   Present: συγχωρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγχωρέω	συγχωρέεις	συγχωρέει	συγχωρέετον	συγχωρέετον	συγχωρέομεν	συγχωρέετε	συγχωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	συγχωρέω	συγχωρέῃς	συγχωρέῃ	συγχωρέητον	συγχωρέητον	συγχωρέωμεν	συγχωρέητε	συγχωρέωσῐ(ν)
	optative	συγχωρέοιμῐ	συγχωρέοις	συγχωρέοι	συγχωρέοιτον	συγχωρεοίτην	συγχωρέοιμεν	συγχωρέοιτε	συγχωρέοιεν
	imperative		συγχώρεε	συγχωρεέτω	συγχωρέετον	συγχωρεέτων		συγχωρέετε	συγχωρεόντων
		active
infinitive		συγχωρέειν
participle	m	συγχωρέων
	f	συγχωρέουσᾰ
	n	συγχωρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: συγχωρῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγχωρῶ	συγχωρεῖς	συγχωρεῖ	συγχωρεῖτον	συγχωρεῖτον	συγχωροῦμεν	συγχωρεῖτε	συγχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	συγχωρῶ	συγχωρῇς	συγχωρῇ	συγχωρῆτον	συγχωρῆτον	συγχωρῶμεν	συγχωρῆτε	συγχωρῶσῐ(ν)
	optative	συγχωροίην, συγχωροῖμῐ	συγχωροίης, συγχωροῖς	συγχωροίη, συγχωροῖ	συγχωροῖτον, συγχωροίητον	συγχωροίτην, συγχωροιήτην	συγχωροῖμεν, συγχωροίημεν	συγχωροῖτε, συγχωροίητε	συγχωροῖεν, συγχωροίησᾰν
	imperative		συγχώρει	συγχωρείτω	συγχωρεῖτον	συγχωρείτων		συγχωρεῖτε	συγχωρούντων
		active
infinitive		συγχωρεῖν
participle	m	συγχωρῶν
	f	συγχωροῦσᾰ
	n	συγχωροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συνεχώρεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνεχώρεον	συνεχώρεες	συνεχώρεε(ν)	συνεχωρέετον	συνεχωρεέτην	συνεχωρέομεν	συνεχωρέετε	συνεχώρεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συνεχώρουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνεχώρουν	συνεχώρεις	συνεχώρει	συνεχωρεῖτον	συνεχωρείτην	συνεχωροῦμεν	συνεχωρεῖτε	συνεχώρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συγχωρήσω, συγχωρήσομαι, συγχωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγχωρήσω	συγχωρήσεις	συγχωρήσει	συγχωρήσετον	συγχωρήσετον	συγχωρήσομεν	συγχωρήσετε	συγχωρήσουσῐ(ν)
	optative	συγχωρήσοιμῐ	συγχωρήσοις	συγχωρήσοι	συγχωρήσοιτον	συγχωρησοίτην	συγχωρήσοιμεν	συγχωρήσοιτε	συγχωρήσοιεν
middle	indicative	συγχωρήσομαι	συγχωρήσῃ, συγχωρήσει	συγχωρήσεται	συγχωρήσεσθον	συγχωρήσεσθον	συγχωρησόμεθᾰ	συγχωρήσεσθε	συγχωρήσονται
	optative	συγχωρησοίμην	συγχωρήσοιο	συγχωρήσοιτο	συγχωρήσοισθον	συγχωρησοίσθην	συγχωρησοίμεθᾰ	συγχωρήσοισθε	συγχωρήσοιντο
passive	indicative	συγχωρηθήσομαι	συγχωρηθήσῃ	συγχωρηθήσεται	συγχωρηθήσεσθον	συγχωρηθήσεσθον	συγχωρηθησόμεθᾰ	συγχωρηθήσεσθε	συγχωρηθήσονται
	optative	συγχωρηθησοίμην	συγχωρηθήσοιο	συγχωρηθήσοιτο	συγχωρηθήσοισθον	συγχωρηθησοίσθην	συγχωρηθησοίμεθᾰ	συγχωρηθήσοισθε	συγχωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		συγχωρήσειν			συγχωρήσεσθαι		συγχωρηθήσεσθαι
participle	m	συγχωρήσων			συγχωρησόμενος		συγχωρηθησόμενος
	f	συγχωρήσουσᾰ			συγχωρησομένη		συγχωρηθησομένη
	n	συγχωρῆσον			συγχωρησόμενον		συγχωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συνεχώρησᾰ, συνεχωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνεχώρησᾰ	συνεχώρησᾰς	συνεχώρησε(ν)	συνεχωρήσᾰτον	συνεχωρησᾰ́την	συνεχωρήσᾰμεν	συνεχωρήσᾰτε	συνεχώρησᾰν
	subjunctive	συγχωρήσω	συγχωρήσῃς	συγχωρήσῃ	συγχωρήσητον	συγχωρήσητον	συγχωρήσωμεν	συγχωρήσητε	συγχωρήσωσῐ(ν)
	optative	συγχωρήσαιμῐ	συγχωρήσειᾰς, συγχωρήσαις	συγχωρήσειε(ν), συγχωρήσαι	συγχωρήσαιτον	συγχωρησαίτην	συγχωρήσαιμεν	συγχωρήσαιτε	συγχωρήσειᾰν, συγχωρήσαιεν
	imperative		συγχώρησον	συγχωρησᾰ́τω	συγχωρήσᾰτον	συγχωρησᾰ́των		συγχωρήσᾰτε	συγχωρησᾰ́ντων
passive	indicative	συνεχωρήθην	συνεχωρήθης	συνεχωρήθη	συνεχωρήθητον	συνεχωρηθήτην	συνεχωρήθημεν	συνεχωρήθητε	συνεχωρήθησᾰν
	subjunctive	συγχωρηθῶ	συγχωρηθῇς	συγχωρηθῇ	συγχωρηθῆτον	συγχωρηθῆτον	συγχωρηθῶμεν	συγχωρηθῆτε	συγχωρηθῶσῐ(ν)
	optative	συγχωρηθείην	συγχωρηθείης	συγχωρηθείη	συγχωρηθεῖτον, συγχωρηθείητον	συγχωρηθείτην, συγχωρηθειήτην	συγχωρηθεῖμεν, συγχωρηθείημεν	συγχωρηθεῖτε, συγχωρηθείητε	συγχωρηθεῖεν, συγχωρηθείησᾰν
	imperative		συγχωρήθητῐ	συγχωρηθήτω	συγχωρήθητον	συγχωρηθήτων		συγχωρήθητε	συγχωρηθέντων
		active					passive
infinitive		συγχωρῆσαι					συγχωρηθῆναι
participle	m	συγχωρήσᾱς					συγχωρηθείς
	f	συγχωρήσᾱσᾰ					συγχωρηθεῖσᾰ
	n	συγχωρῆσᾰν					συγχωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συγκεχώρηκᾰ, συγκεχώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκεχώρηκᾰ	συγκεχώρηκᾰς	συγκεχώρηκε(ν)	συγκεχωρήκᾰτον	συγκεχωρήκᾰτον	συγκεχωρήκᾰμεν	συγκεχωρήκᾰτε	συγκεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγκεχωρήκω	συγκεχωρήκῃς	συγκεχωρήκῃ	συγκεχωρήκητον	συγκεχωρήκητον	συγκεχωρήκωμεν	συγκεχωρήκητε	συγκεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	συγκεχωρήκοιμῐ, συγκεχωρηκοίην	συγκεχωρήκοις, συγκεχωρηκοίης	συγκεχωρήκοι, συγκεχωρηκοίη	συγκεχωρήκοιτον	συγκεχωρηκοίτην	συγκεχωρήκοιμεν	συγκεχωρήκοιτε	συγκεχωρήκοιεν
	imperative		συγκεχώρηκε	συγκεχωρηκέτω	συγκεχωρήκετον	συγκεχωρηκέτων		συγκεχωρήκετε	συγκεχωρηκόντων
middle/ passive	indicative	συγκεχώρημαι	συγκεχώρησαι	συγκεχώρηται	συγκεχώρησθον	συγκεχώρησθον	συγκεχωρήμεθᾰ	συγκεχώρησθε	συγκεχώρηνται
	subjunctive	συγκεχωρημένος ὦ	συγκεχωρημένος ᾖς	συγκεχωρημένος ᾖ	συγκεχωρημένω ἦτον	συγκεχωρημένω ἦτον	συγκεχωρημένοι ὦμεν	συγκεχωρημένοι ἦτε	συγκεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συγκεχωρημένος εἴην	συγκεχωρημένος εἴης	συγκεχωρημένος εἴη	συγκεχωρημένω εἴητον/εἶτον	συγκεχωρημένω εἰήτην/εἴτην	συγκεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν	συγκεχωρημένοι εἴητε/εἶτε	συγκεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		συγκεχώρησο	συγκεχωρήσθω	συγκεχώρησθον	συγκεχωρήσθων		συγκεχώρησθε	συγκεχωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκεχωρηκέναι				συγκεχωρῆσθαι
participle	m	συγκεχωρηκώς				συγκεχωρημένος
	f	συγκεχωρηκυῖᾰ				συγκεχωρημένη
	n	συγκεχωρηκός				συγκεχωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.