συλλέκτης

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek συλλέκτης, from συλλέγω (sullégō, “collect”). Morphologically, from συλ- (συν-) (“plus”) +‎ λέγω (“ancient sense: choose”) Sense collector of items, semantic loan from French collectionneur. Sense apparatus for collection, semantic loan from French collecteur.

Pronunciation

• IPA^(key): /siˈle.ktis/
• Hyphenation: συλ‧λέ‧κτης

Noun

συλλέκτης • (sylléktis) m (plural συλλέκτες, feminine συλλέκτρια)

1. collector (person who collects things)
2. collector (apparatus for collecting things)

   ηλιακός συλλέκτης (solar collector)

Declension

declension of συλλέκτης

case     \     number	singular	plural
nominative	συλλέκτης •	συλλέκτες •
genitive	συλλέκτη •	συλλεκτών •
accusative	συλλέκτη •	συλλέκτες •
vocative	συλλέκτη •	συλλέκτες •

Related terms

• αρχαιοσυλλέκτης m (archaiosylléktis, “collector of ancient art”)
• βιβλιοσυλλέκτης m (vivliosylléktis, “collector of books”)
• καπνοσυλλέκτης m (kapnosylléktis, “apparatus of chimneys for collecting soot”)
• καρποσυλλέκτης m (karposylléktis, “fruit gatherer”)
• λιποσυλλέκτης m (liposylléktis, “apparatus for collecting fat”)
• ναρκοσυλλέκτης m (narkosylléktis, “specialist for collecting mines”)
• ρητινοσυλλέκτης m (ritinosylléktis, “resin collector”)
• τροφοσυλλέκτης m (trofosylléktis, “food gatherer”)
• and see Derivatives of λέγω