συρίττω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.rít.tɔː/ → /syˈrit.to/ → /siˈri.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.rít.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈrit.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈrit.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈrit.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈri.to/

Verb

σῡρίττω • (sūríttō)

1. Attic form of σῡρίζω (sūrízō, “to hiss”)

Inflection

   Present: σῡρίττω, σῡρίττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῡρίττω	σῡρίττεις	σῡρίττει	σῡρίττετον	σῡρίττετον	σῡρίττομεν	σῡρίττετε	σῡρίττουσῐ(ν)
	subjunctive	σῡρίττω	σῡρίττῃς	σῡρίττῃ	σῡρίττητον	σῡρίττητον	σῡρίττωμεν	σῡρίττητε	σῡρίττωσῐ(ν)
	optative	σῡρίττοιμῐ	σῡρίττοις	σῡρίττοι	σῡρίττοιτον	σῡριττοίτην	σῡρίττοιμεν	σῡρίττοιτε	σῡρίττοιεν
	imperative		σῡ́ριττε	σῡριττέτω	σῡρίττετον	σῡριττέτων		σῡρίττετε	σῡριττόντων
middle/ passive	indicative	σῡρίττομαι	σῡρίττῃ, σῡρίττει	σῡρίττεται	σῡρίττεσθον	σῡρίττεσθον	σῡριττόμεθᾰ	σῡρίττεσθε	σῡρίττονται
	subjunctive	σῡρίττωμαι	σῡρίττῃ	σῡρίττηται	σῡρίττησθον	σῡρίττησθον	σῡριττώμεθᾰ	σῡρίττησθε	σῡρίττωνται
	optative	σῡριττοίμην	σῡρίττοιο	σῡρίττοιτο	σῡρίττοισθον	σῡριττοίσθην	σῡριττοίμεθᾰ	σῡρίττοισθε	σῡρίττοιντο
	imperative		σῡρίττου	σῡριττέσθω	σῡρίττεσθον	σῡριττέσθων		σῡρίττεσθε	σῡριττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σῡρίττειν				σῡρίττεσθαι
participle	m	σῡρίττων				σῡριττόμενος
	f	σῡρίττουσᾰ				σῡριττομένη
	n	σῡρῖττον				σῡριττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “συρίττω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press