τετριμμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.nuː/ → /te.trimˈme.nu/ → /te.triˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.nu/

Participle

τετρῐμμένου • (tetrimménou)

1. genitive singular masculine/neuter of τετρῐμμένος (tetrimménos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.triˈme.nu/
• Hyphenation: τε‧τριμ‧μέ‧νου

Participle

τετριμμένου • (tetrimménou)

1. Genitive masculine and neuter singular form of τετριμμένος (tetrimménos).