φαφλατού
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Byzantine Greek φαφλατίζω (phaphlatízō) (onomatopoeic).
Noun[edit]
φαφλατού • (faflatoú) f (plural φαφλατούδες, masculine φαφλατάς)
- blabbermouth, loudmouth
- Αν έχεις μυστικό, μην το λες της Ελένης. Είναι φαφλατού.
- An écheis mystikó, min to les tis Elénis. Eínai faflatoú.
- If you've got a secret, don't tell it to Eleni. She's a blabbermouth.
- chatterbox
Declension[edit]
declension of φαφλατού
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | φαφλατού • | φαφλατούδες • |
| genitive | φαφλατούς • | φαφλατούδων • |
| accusative | φαφλατού • | φαφλατούδες • |
| vocative | φαφλατού • | φαφλατούδες • |