φαφλατάς
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Byzantine Greek φαφλατίζω (phaphlatízō) (onomatopoeic).
Noun[edit]
φαφλατάς • (faflatás) m (plural φαφλατάδες, feminine φαφλατού)
- blabbermouth, loudmouth
- Αν έχεις μυστικό, μην το λες του Κώστα. Είναι φαφλατάς.
- An écheis mystikó, min to les tou Kósta. Eínai faflatás.
- If you've got a secret, don't tell it to Kostas. He's a blabbermouth.
- chatterbox
Declension[edit]
declension of φαφλατάς
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | φαφλατάς • | φαφλατάδες • |
| genitive | φαφλατά • | φαφλατάδων • |
| accusative | φαφλατά • | φαφλατάδες • |
| vocative | φαφλατά • | φαφλατάδες • |