урта

See also: юрта

Bashkir

Etymology

From *ortu ~ *orta "middle", from Proto-Turkic *or- (“middle”). Cognate with Old Turkic [script needed] (orta), Old Turkic [script needed] (ortu, “middle”), Kazakh орта (orta), Kyrgyz орто (orto), Uzbek o'rta, Turkish orta, Yakut ортото (ortoto, “middle, center”).

Pronunciation

• IPA^(key): [urˈtɑ]
• Hyphenation: ур‧та

Noun

урта • (transliteration needed)

1. middle, center

   Ҡунаҡтар, һанашмаҡ әйтеп, ике төркөмгә бүленә; уртала һыҙыҡ һыҙыла.

   The guests say a counting-out rhyme and divide into two groups; a line is drawn in the middle.

   Шаулап торған ҡала уртаһында ултырып бер шешә һыра тәмләне ул.

   He sat in the middle of the noisy city and cracked a bottle of beer.

Declension

Declension of урта

	singular	plural
absolute	урта	урталар
definite genitive	уртаның	урталарҙың
dative	уртаға	урталарға
definite accusative	уртаны	урталарҙы
locative	уртала	урталарҙа
ablative	уртанан	урталарҙан

Adjective

урта • (transliteration needed)

1. middle, central

   Урта йәштәге кеше.

   A middle-aged man.

   Урта бармаҡ.

   The middle finger.

Derived terms

• Урта Азия
• урта быуат

Even

Noun

урта (urta)

1. bark

References

• Cincius, V. I., Rišes, L. D. (1952) Русско-эвенский словарь [Russian–Even Dictionary], Moscow