խռովարար

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Old Armenian խռովարար (xṙovarar). By surface analysis, խռով (xṙov) +‎ -արար (-arar).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

խռովարար (xṙovarar)

  1. troublemaker (one who causes trouble, especially one who does so deliberately)
    Synonym: խառնակիչ (xaṙnakičʻ)

Declension

[edit]
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative խռովարար (xṙovarar) խռովարարներ (xṙovararner)
dative խռովարարի (xṙovarari) խռովարարների (xṙovararneri)
ablative խռովարարից (xṙovararicʻ) խռովարարներից (xṙovararnericʻ)
instrumental խռովարարով (xṙovararov) խռովարարներով (xṙovararnerov)
locative խռովարարում (xṙovararum) խռովարարներում (xṙovararnerum)
definite forms
nominative խռովարարը/խռովարարն (xṙovararə/xṙovararn) խռովարարները/խռովարարներն (xṙovararnerə/xṙovararnern)
dative խռովարարին (xṙovararin) խռովարարներին (xṙovararnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative խռովարարս (xṙovarars) խռովարարներս (xṙovararners)
dative խռովարարիս (xṙovararis) խռովարարներիս (xṙovararneris)
ablative խռովարարիցս (xṙovararicʻs) խռովարարներիցս (xṙovararnericʻs)
instrumental խռովարարովս (xṙovararovs) խռովարարներովս (xṙovararnerovs)
locative խռովարարումս (xṙovararums) խռովարարներումս (xṙovararnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative խռովարարդ (xṙovarard) խռովարարներդ (xṙovararnerd)
dative խռովարարիդ (xṙovararid) խռովարարներիդ (xṙovararnerid)
ablative խռովարարիցդ (xṙovararicʻd) խռովարարներիցդ (xṙovararnericʻd)
instrumental խռովարարովդ (xṙovararovd) խռովարարներովդ (xṙovararnerovd)
locative խռովարարումդ (xṙovararumd) խռովարարներումդ (xṙovararnerumd)

See also

[edit]

Further reading

[edit]
  • Aġayan, Ēduard (1976) “խռովարար”, in Ardi hayereni bacʻatrakan baṙaran [Explanatory Dictionary of Contemporary Armenian] (in Armenian), Yerevan: Hayastan