ἀνείρεαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.něː.re.ai̯/ → /aˈni.re.ɛ/ → /aˈni.re.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.něː.re.ai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈni.re.ɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈni.re.ɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈni.re.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈni.re.e/

Verb

ἀνείρεαι • (aneíreai)

1. (Epic) second-person singular present middle indicative of ἀνείρομαι (aneíromai)