ἀπατάω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ᾰ̓πᾰ́τη (apátē, “deceit, fraud”) +‎ -άω (-áō).[1]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀπᾰτάω • (apatáō)

  1. to deceive

Conjugation

[edit]
   Present: ἀπᾰτᾰ́ω, ἀπᾰτᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰτᾰ́ω ἀπᾰτᾰ́εις ἀπᾰτᾰ́ει ἀπᾰτᾰ́ετον ἀπᾰτᾰ́ετον ἀπᾰτᾰ́ομεν ἀπᾰτᾰ́ετε ἀπᾰτᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἀπᾰτᾰ́ω ἀπᾰτᾰ́ῃς ἀπᾰτᾰ́ῃ ἀπᾰτᾰ́ητον ἀπᾰτᾰ́ητον ἀπᾰτᾰ́ωμεν ἀπᾰτᾰ́ητε ἀπᾰτᾰ́ωσῐ(ν)
optative ἀπᾰτᾰ́οιμῐ ἀπᾰτᾰ́οις ἀπᾰτᾰ́οι ἀπᾰτᾰ́οιτον ἀπᾰτᾰοίτην ἀπᾰτᾰ́οιμεν ἀπᾰτᾰ́οιτε ἀπᾰτᾰ́οιεν
imperative   ἀπᾰ́τᾰε ἀπᾰτᾰέτω ἀπᾰτᾰ́ετον ἀπᾰτᾰέτων   ἀπᾰτᾰ́ετε ἀπᾰτᾰόντων
middle/
passive 		indicative ἀπᾰτᾰ́ομαι ἀπᾰτᾰ́ῃ,
ἀπᾰτᾰ́ει 		ἀπᾰτᾰ́εται ἀπᾰτᾰ́εσθον ἀπᾰτᾰ́εσθον ἀπᾰτᾰόμεθᾰ ἀπᾰτᾰ́εσθε ἀπᾰτᾰ́ονται
subjunctive ἀπᾰτᾰ́ωμαι ἀπᾰτᾰ́ῃ ἀπᾰτᾰ́ηται ἀπᾰτᾰ́ησθον ἀπᾰτᾰ́ησθον ἀπᾰτᾰώμεθᾰ ἀπᾰτᾰ́ησθε ἀπᾰτᾰ́ωνται
optative ἀπᾰτᾰοίμην ἀπᾰτᾰ́οιο ἀπᾰτᾰ́οιτο ἀπᾰτᾰ́οισθον ἀπᾰτᾰοίσθην ἀπᾰτᾰοίμεθᾰ ἀπᾰτᾰ́οισθε ἀπᾰτᾰ́οιντο
imperative   ἀπᾰτᾰ́ου ἀπᾰτᾰέσθω ἀπᾰτᾰ́εσθον ἀπᾰτᾰέσθων   ἀπᾰτᾰ́εσθε ἀπᾰτᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπᾰτᾰ́ειν ἀπᾰτᾰ́εσθαι
participle m ἀπᾰτᾰ́ων ἀπᾰτᾰόμενος
f ἀπᾰτᾰ́ουσᾰ ἀπᾰτᾰομένη
n ἀπᾰτᾰ́ον ἀπᾰτᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπᾰτῶ, ἀπᾰτῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰτῶ ἀπᾰτᾷς ἀπᾰτᾷ ἀπᾰτᾶτον ἀπᾰτᾶτον ἀπᾰτῶμεν ἀπᾰτᾶτε ἀπᾰτῶσῐ(ν)
subjunctive ἀπᾰτῶ ἀπᾰτᾷς ἀπᾰτᾷ ἀπᾰτᾶτον ἀπᾰτᾶτον ἀπᾰτῶμεν ἀπᾰτᾶτε ἀπᾰτῶσῐ(ν)
optative ἀπᾰτῴην,
ἀπᾰτῷμῐ 		ἀπᾰτῴης,
ἀπᾰτῷς 		ἀπᾰτῴη,
ἀπᾰτῷ 		ἀπᾰτῷτον,
ἀπᾰτῴητον 		ἀπᾰτῴτην,
ἀπᾰτῳήτην 		ἀπᾰτῷμεν,
ἀπᾰτῴημεν 		ἀπᾰτῷτε,
ἀπᾰτῴητε 		ἀπᾰτῷεν,
ἀπᾰτῴησᾰν
imperative   ἀπᾰ́τᾱ ἀπᾰτᾱ́τω ἀπᾰτᾶτον ἀπᾰτᾱ́των   ἀπᾰτᾶτε ἀπᾰτώντων
middle/
passive 		indicative ἀπᾰτῶμαι ἀπᾰτᾷ ἀπᾰτᾶται ἀπᾰτᾶσθον ἀπᾰτᾶσθον ἀπᾰτώμεθᾰ ἀπᾰτᾶσθε ἀπᾰτῶνται
subjunctive ἀπᾰτῶμαι ἀπᾰτᾷ ἀπᾰτᾶται ἀπᾰτᾶσθον ἀπᾰτᾶσθον ἀπᾰτώμεθᾰ ἀπᾰτᾶσθε ἀπᾰτῶνται
optative ἀπᾰτῴμην ἀπᾰτῷο ἀπᾰτῷτο ἀπᾰτῷσθον ἀπᾰτῴσθην ἀπᾰτῴμεθᾰ ἀπᾰτῷσθε ἀπᾰτῷντο
imperative   ἀπᾰτῶ ἀπᾰτᾱ́σθω ἀπᾰτᾶσθον ἀπᾰτᾱ́σθων   ἀπᾰτᾶσθε ἀπᾰτᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀπᾰτᾶν ἀπᾰτᾶσθαι
participle m ἀπᾰτῶν ἀπᾰτώμενος
f ἀπᾰτῶσᾰ ἀπᾰτωμένη
n ἀπᾰτῶν ἀπᾰτώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπᾰ́τᾰον, ἠπᾰτᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπᾰ́τᾰον ἠπᾰ́τᾰες ἠπᾰ́τᾰε(ν) ἠπᾰτᾰ́ετον ἠπᾰτᾰέτην ἠπᾰτᾰ́ομεν ἠπᾰτᾰ́ετε ἠπᾰ́τᾰον
middle/
passive 		indicative ἠπᾰτᾰόμην ἠπᾰτᾰ́ου ἠπᾰτᾰ́ετο ἠπᾰτᾰ́εσθον ἠπᾰτᾰέσθην ἠπᾰτᾰόμεθᾰ ἠπᾰτᾰ́εσθε ἠπᾰτᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπᾰ́των, ἠπᾰτώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπᾰ́των ἠπᾰ́τᾱς ἠπᾰ́τᾱ ἠπᾰτᾶτον ἠπᾰτᾱ́την ἠπᾰτῶμεν ἠπᾰτᾶτε ἠπᾰ́των
middle/
passive 		indicative ἠπᾰτώμην ἠπᾰτῶ ἠπᾰτᾶτο ἠπᾰτᾶσθον ἠπᾰτᾱ́σθην ἠπᾰτώμεθᾰ ἠπᾰτᾶσθε ἠπᾰτῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπᾰτήσω, ἀπᾰτήσομαι, ἀπᾰτηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰτήσω ἀπᾰτήσεις ἀπᾰτήσει ἀπᾰτήσετον ἀπᾰτήσετον ἀπᾰτήσομεν ἀπᾰτήσετε ἀπᾰτήσουσῐ(ν)
optative ἀπᾰτήσοιμῐ ἀπᾰτήσοις ἀπᾰτήσοι ἀπᾰτήσοιτον ἀπᾰτησοίτην ἀπᾰτήσοιμεν ἀπᾰτήσοιτε ἀπᾰτήσοιεν
middle indicative ἀπᾰτήσομαι ἀπᾰτήσῃ,
ἀπᾰτήσει 		ἀπᾰτήσεται ἀπᾰτήσεσθον ἀπᾰτήσεσθον ἀπᾰτησόμεθᾰ ἀπᾰτήσεσθε ἀπᾰτήσονται
optative ἀπᾰτησοίμην ἀπᾰτήσοιο ἀπᾰτήσοιτο ἀπᾰτήσοισθον ἀπᾰτησοίσθην ἀπᾰτησοίμεθᾰ ἀπᾰτήσοισθε ἀπᾰτήσοιντο
passive indicative ἀπᾰτηθήσομαι ἀπᾰτηθήσῃ ἀπᾰτηθήσεται ἀπᾰτηθήσεσθον ἀπᾰτηθήσεσθον ἀπᾰτηθησόμεθᾰ ἀπᾰτηθήσεσθε ἀπᾰτηθήσονται
optative ἀπᾰτηθησοίμην ἀπᾰτηθήσοιο ἀπᾰτηθήσοιτο ἀπᾰτηθήσοισθον ἀπᾰτηθησοίσθην ἀπᾰτηθησοίμεθᾰ ἀπᾰτηθήσοισθε ἀπᾰτηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπᾰτήσειν ἀπᾰτήσεσθαι ἀπᾰτηθήσεσθαι
participle m ἀπᾰτήσων ἀπᾰτησόμενος ἀπᾰτηθησόμενος
f ἀπᾰτήσουσᾰ ἀπᾰτησομένη ἀπᾰτηθησομένη
n ἀπᾰτῆσον ἀπᾰτησόμενον ἀπᾰτηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠπᾰ́τησᾰ, ἠπᾰτησᾰ́μην, ἠπᾰτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπᾰ́τησᾰ ἠπᾰ́τησᾰς ἠπᾰ́τησε(ν) ἠπᾰτήσᾰτον ἠπᾰτησᾰ́την ἠπᾰτήσᾰμεν ἠπᾰτήσᾰτε ἠπᾰ́τησᾰν
subjunctive ἀπᾰτήσω ἀπᾰτήσῃς ἀπᾰτήσῃ ἀπᾰτήσητον ἀπᾰτήσητον ἀπᾰτήσωμεν ἀπᾰτήσητε ἀπᾰτήσωσῐ(ν)
optative ἀπᾰτήσαιμῐ ἀπᾰτήσειᾰς,
ἀπᾰτήσαις 		ἀπᾰτήσειε(ν),
ἀπᾰτήσαι 		ἀπᾰτήσαιτον ἀπᾰτησαίτην ἀπᾰτήσαιμεν ἀπᾰτήσαιτε ἀπᾰτήσειᾰν,
ἀπᾰτήσαιεν
imperative   ἀπᾰ́τησον ἀπᾰτησᾰ́τω ἀπᾰτήσᾰτον ἀπᾰτησᾰ́των   ἀπᾰτήσᾰτε ἀπᾰτησᾰ́ντων
middle indicative ἠπᾰτησᾰ́μην ἠπᾰτήσω ἠπᾰτήσᾰτο ἠπᾰτήσᾰσθον ἠπᾰτησᾰ́σθην ἠπᾰτησᾰ́μεθᾰ ἠπᾰτήσᾰσθε ἠπᾰτήσᾰντο
subjunctive ἀπᾰτήσωμαι ἀπᾰτήσῃ ἀπᾰτήσηται ἀπᾰτήσησθον ἀπᾰτήσησθον ἀπᾰτησώμεθᾰ ἀπᾰτήσησθε ἀπᾰτήσωνται
optative ἀπᾰτησαίμην ἀπᾰτήσαιο ἀπᾰτήσαιτο ἀπᾰτήσαισθον ἀπᾰτησαίσθην ἀπᾰτησαίμεθᾰ ἀπᾰτήσαισθε ἀπᾰτήσαιντο
imperative   ἀπᾰ́τησαι ἀπᾰτησᾰ́σθω ἀπᾰτήσᾰσθον ἀπᾰτησᾰ́σθων   ἀπᾰτήσᾰσθε ἀπᾰτησᾰ́σθων
passive indicative ἠπᾰτήθην ἠπᾰτήθης ἠπᾰτήθη ἠπᾰτήθητον ἠπᾰτηθήτην ἠπᾰτήθημεν ἠπᾰτήθητε ἠπᾰτήθησᾰν
subjunctive ἀπᾰτηθῶ ἀπᾰτηθῇς ἀπᾰτηθῇ ἀπᾰτηθῆτον ἀπᾰτηθῆτον ἀπᾰτηθῶμεν ἀπᾰτηθῆτε ἀπᾰτηθῶσῐ(ν)
optative ἀπᾰτηθείην ἀπᾰτηθείης ἀπᾰτηθείη ἀπᾰτηθεῖτον,
ἀπᾰτηθείητον 		ἀπᾰτηθείτην,
ἀπᾰτηθειήτην 		ἀπᾰτηθεῖμεν,
ἀπᾰτηθείημεν 		ἀπᾰτηθεῖτε,
ἀπᾰτηθείητε 		ἀπᾰτηθεῖεν,
ἀπᾰτηθείησᾰν
imperative   ἀπᾰτήθητῐ ἀπᾰτηθήτω ἀπᾰτήθητον ἀπᾰτηθήτων   ἀπᾰτήθητε ἀπᾰτηθέντων
active middle passive
infinitive ἀπᾰτῆσαι ἀπᾰτήσᾰσθαι ἀπᾰτηθῆναι
participle m ἀπᾰτήσᾱς ἀπᾰτησᾰ́μενος ἀπᾰτηθείς
f ἀπᾰτήσᾱσᾰ ἀπᾰτησᾰμένη ἀπᾰτηθεῖσᾰ
n ἀπᾰτῆσᾰν ἀπᾰτησᾰ́μενον ἀπᾰτηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠπᾰ́τηκᾰ, ἠπᾰ́τημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπᾰ́τηκᾰ ἠπᾰ́τηκᾰς ἠπᾰ́τηκε(ν) ἠπᾰτήκᾰτον ἠπᾰτήκᾰτον ἠπᾰτήκᾰμεν ἠπᾰτήκᾰτε ἠπᾰτήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠπᾰτήκω ἠπᾰτήκῃς ἠπᾰτήκῃ ἠπᾰτήκητον ἠπᾰτήκητον ἠπᾰτήκωμεν ἠπᾰτήκητε ἠπᾰτήκωσῐ(ν)
optative ἠπᾰτήκοιμῐ,
ἠπᾰτηκοίην 		ἠπᾰτήκοις,
ἠπᾰτηκοίης 		ἠπᾰτήκοι,
ἠπᾰτηκοίη 		ἠπᾰτήκοιτον ἠπᾰτηκοίτην ἠπᾰτήκοιμεν ἠπᾰτήκοιτε ἠπᾰτήκοιεν
imperative   ἠπᾰ́τηκε ἠπᾰτηκέτω ἠπᾰτήκετον ἠπᾰτηκέτων   ἠπᾰτήκετε ἠπᾰτηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠπᾰ́τημαι ἠπᾰ́τησαι ἠπᾰ́τηται ἠπᾰ́τησθον ἠπᾰ́τησθον ἠπᾰτήμεθᾰ ἠπᾰ́τησθε ἠπᾰ́τηνται
subjunctive ἠπᾰτημένος ὦ ἠπᾰτημένος ᾖς ἠπᾰτημένος ᾖ ἠπᾰτημένω ἦτον ἠπᾰτημένω ἦτον ἠπᾰτημένοι ὦμεν ἠπᾰτημένοι ἦτε ἠπᾰτημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠπᾰτημένος εἴην ἠπᾰτημένος εἴης ἠπᾰτημένος εἴη ἠπᾰτημένω εἴητον/εἶτον ἠπᾰτημένω εἰήτην/εἴτην ἠπᾰτημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠπᾰτημένοι εἴητε/εἶτε ἠπᾰτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠπᾰ́τησο ἠπᾰτήσθω ἠπᾰ́τησθον ἠπᾰτήσθων   ἠπᾰ́τησθε ἠπᾰτήσθων
active middle/passive
infinitive ἠπᾰτηκέναι ἠπᾰτῆσθαι
participle m ἠπᾰτηκώς ἠπᾰτημένος
f ἠπᾰτηκυῖᾰ ἠπᾰτημένη
n ἠπᾰτηκός ἠπᾰτημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

[edit]
  • Greek: απατάω (apatáo)

References

[edit]
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἀπάτη (> DER > Denominative ἀπατάω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 113-4

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀπατάω&oldid=80997428"