ἐπιμελέομαι

Ancient Greek

Etymology

ἐπιμελής (epimelḗs) +‎ -έομαι (-éomai)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pi.me.lé.o.mai̯/ → /e.pi.meˈle.o.mɛ/ → /e.pi.meˈle.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.me.lé.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.meˈle.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.meˈle.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.meˈle.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.meˈle.o.me/

Verb

ἐπῐμελέομαι • (epimeléomai) (takes the genitive case)

1. to take care of, pay attention to, take pains over
2. to manage, superintend

Conjugation

   Present: ἐπῐμελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπῐμελέομαι	ἐπῐμελέῃ, ἐπῐμελέει	ἐπῐμελέεται	ἐπῐμελέεσθον	ἐπῐμελέεσθον	ἐπῐμελεόμεθᾰ	ἐπῐμελέεσθε	ἐπῐμελέονται
	subjunctive	ἐπῐμελέωμαι	ἐπῐμελέῃ	ἐπῐμελέηται	ἐπῐμελέησθον	ἐπῐμελέησθον	ἐπῐμελεώμεθᾰ	ἐπῐμελέησθε	ἐπῐμελέωνται
	optative	ἐπῐμελεοίμην	ἐπῐμελέοιο	ἐπῐμελέοιτο	ἐπῐμελέοισθον	ἐπῐμελεοίσθην	ἐπῐμελεοίμεθᾰ	ἐπῐμελέοισθε	ἐπῐμελέοιντο
	imperative		ἐπῐμελέου	ἐπῐμελεέσθω	ἐπῐμελέεσθον	ἐπῐμελεέσθων		ἐπῐμελέεσθε	ἐπῐμελεέσθων
infinitive						ἐπῐμελέεσθαι
participle	m					ἐπῐμελεόμενος
	f					ἐπῐμελεομένη
	n					ἐπῐμελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐπῐμελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπῐμελοῦμαι	ἐπῐμελεῖ, ἐπῐμελῇ	ἐπῐμελεῖται	ἐπῐμελεῖσθον	ἐπῐμελεῖσθον	ἐπῐμελούμεθᾰ	ἐπῐμελεῖσθε	ἐπῐμελοῦνται
	subjunctive	ἐπῐμελῶμαι	ἐπῐμελῇ	ἐπῐμελῆται	ἐπῐμελῆσθον	ἐπῐμελῆσθον	ἐπῐμελώμεθᾰ	ἐπῐμελῆσθε	ἐπῐμελῶνται
	optative	ἐπῐμελοίμην	ἐπῐμελοῖο	ἐπῐμελοῖτο	ἐπῐμελοῖσθον	ἐπῐμελοίσθην	ἐπῐμελοίμεθᾰ	ἐπῐμελοῖσθε	ἐπῐμελοῖντο
	imperative		ἐπῐμελοῦ	ἐπῐμελείσθω	ἐπῐμελεῖσθον	ἐπῐμελείσθων		ἐπῐμελεῖσθε	ἐπῐμελείσθων
infinitive						ἐπῐμελεῖσθαι
participle	m					ἐπῐμελούμενος
	f					ἐπῐμελουμένη
	n					ἐπῐμελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπεμελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεμελεόμην	ἐπεμελέου	ἐπεμελέετο	ἐπεμελέεσθον	ἐπεμελεέσθην	ἐπεμελεόμεθᾰ	ἐπεμελέεσθε	ἐπεμελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπεμελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεμελούμην	ἐπεμελοῦ	ἐπεμελεῖτο	ἐπεμελεῖσθον	ἐπεμελείσθην	ἐπεμελούμεθᾰ	ἐπεμελεῖσθε	ἐπεμελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπιμελήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπιμελήσομαι	ἐπιμελήσῃ, ἐπιμελήσει	ἐπιμελήσεται	ἐπιμελήσεσθον	ἐπιμελήσεσθον	ἐπιμελησόμεθᾰ	ἐπιμελήσεσθε	ἐπιμελήσονται
	optative	ἐπιμελησοίμην	ἐπιμελήσοιο	ἐπιμελήσοιτο	ἐπιμελήσοισθον	ἐπιμελησοίσθην	ἐπιμελησοίμεθᾰ	ἐπιμελήσοισθε	ἐπιμελήσοιντο
					middle
infinitive					ἐπιμελήσεσθαι
participle	m				ἐπιμελησόμενος
	f				ἐπιμελησομένη
	n				ἐπιμελησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπεμελησᾰ́μην, ἐπεμελήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεμελησᾰ́μην	ἐπεμελήσω	ἐπεμελήσᾰτο	ἐπεμελήσᾰσθον	ἐπεμελησᾰ́σθην	ἐπεμελησᾰ́μεθᾰ	ἐπεμελήσᾰσθε	ἐπεμελήσᾰντο
	subjunctive	ἐπιμελήσωμαι	ἐπιμελήσῃ	ἐπιμελήσηται	ἐπιμελήσησθον	ἐπιμελήσησθον	ἐπιμελησώμεθᾰ	ἐπιμελήσησθε	ἐπιμελήσωνται
	optative	ἐπιμελησαίμην	ἐπιμελήσαιο	ἐπιμελήσαιτο	ἐπιμελήσαισθον	ἐπιμελησαίσθην	ἐπιμελησαίμεθᾰ	ἐπιμελήσαισθε	ἐπιμελήσαιντο
	imperative		ἐπιμέλησαι	ἐπιμελησᾰ́σθω	ἐπιμελήσᾰσθον	ἐπιμελησᾰ́σθων		ἐπιμελήσᾰσθε	ἐπιμελησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεμελήθην	ἐπεμελήθης	ἐπεμελήθη	ἐπεμελήθητον	ἐπεμεληθήτην	ἐπεμελήθημεν	ἐπεμελήθητε	ἐπεμελήθησᾰν
	subjunctive	ἐπιμεληθῶ	ἐπιμεληθῇς	ἐπιμεληθῇ	ἐπιμεληθῆτον	ἐπιμεληθῆτον	ἐπιμεληθῶμεν	ἐπιμεληθῆτε	ἐπιμεληθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιμεληθείην	ἐπιμεληθείης	ἐπιμεληθείη	ἐπιμεληθεῖτον, ἐπιμεληθείητον	ἐπιμεληθείτην, ἐπιμεληθειήτην	ἐπιμεληθεῖμεν, ἐπιμεληθείημεν	ἐπιμεληθεῖτε, ἐπιμεληθείητε	ἐπιμεληθεῖεν, ἐπιμεληθείησᾰν
	imperative		ἐπιμελήθητῐ	ἐπιμεληθήτω	ἐπιμελήθητον	ἐπιμεληθήτων		ἐπιμελήθητε	ἐπιμεληθέντων
					middle		passive
infinitive					ἐπιμελήσᾰσθαι		ἐπιμεληθῆναι
participle	m				ἐπιμελησᾰ́μενος		ἐπιμεληθείς
	f				ἐπιμελησᾰμένη		ἐπιμεληθεῖσᾰ
	n				ἐπιμελησᾰ́μενον		ἐπιμεληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπιμεμέλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπιμεμέλημαι	ἐπιμεμέλησαι	ἐπιμεμέληται	ἐπιμεμέλησθον	ἐπιμεμέλησθον	ἐπιμεμελήμεθᾰ	ἐπιμεμέλησθε	ἐπιμεμέληνται
	subjunctive	ἐπιμεμελημένος ὦ	ἐπιμεμελημένος ᾖς	ἐπιμεμελημένος ᾖ	ἐπιμεμελημένω ἦτον	ἐπιμεμελημένω ἦτον	ἐπιμεμελημένοι ὦμεν	ἐπιμεμελημένοι ἦτε	ἐπιμεμελημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπιμεμελημένος εἴην	ἐπιμεμελημένος εἴης	ἐπιμεμελημένος εἴη	ἐπιμεμελημένω εἴητον/εἶτον	ἐπιμεμελημένω εἰήτην/εἴτην	ἐπιμεμελημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπιμεμελημένοι εἴητε/εἶτε	ἐπιμεμελημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπιμεμέλησο	ἐπιμεμελήσθω	ἐπιμεμέλησθον	ἐπιμεμελήσθων		ἐπιμεμέλησθε	ἐπιμεμελήσθων
infinitive						ἐπιμεμελῆσθαι
participle	m					ἐπιμεμελημένος
	f					ἐπιμεμελημένη
	n					ἐπιμεμελημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἐπιμελέομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐπιμελέομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1959 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • attend idem, page 50.
  • care idem, page 113.
  • charge idem, page 125.
  • heed idem, page 394.
  • look idem, page 498.
  • manage idem, page 511.
  • mind idem, page 530.
  • regard idem, page 686.
  • see idem, page 748.
  • study idem, page 829.
  • superintend idem, page 839.
  • supervise idem, page 840.
  • tend idem, page 861.