ἠλεύατο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.lěu̯.a.to/ → /iˈle.βa.to/ → /iˈle.va.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.lěu̯.a.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈle.wa.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈle.βa.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈle.va.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈle.va.to/

Verb

ἠλεύᾰτο • (ēleúato)

1. (Epic) third-person singular aorist middle indicative of ἀλέομαι (aléomai)