ἰδών

See also: -ιδῶν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.dɔ̌ːn/ → /iˈðon/ → /iˈðon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.dɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈdon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðon/

Participle

ἰδών • (idṓn) m (feminine ἰδοῦσᾰ, neuter ἰδόν); first/third declension

1. aorist active participle of ὁράω (horáō) and εἶδον (eîdon)

Declension

First and third declension of ἰδών; ἰδοῦσᾰ; ἰδόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἰδών idṓn	ἰδοῦσᾰ idoûsa	ἰδόν idón		ἰδόντε idónte	ἰδούσᾱ idoúsā	ἰδόντε idónte		ἰδόντες idóntes	ἰδοῦσαι idoûsai	ἰδόντᾰ idónta
Genitive		ἰδόντος idóntos	ἰδούσης idoúsēs	ἰδόντος idóntos		ἰδόντοιν idóntoin	ἰδούσαιν idoúsain	ἰδόντοιν idóntoin		ἰδόντων idóntōn	ἰδουσῶν idousôn	ἰδόντων idóntōn
Dative		ἰδόντῐ idónti	ἰδούσῃ idoúsēi	ἰδόντῐ idónti		ἰδόντοιν idóntoin	ἰδούσαιν idoúsain	ἰδόντοιν idóntoin		ἰδοῦσῐ / ἰδοῦσῐν idoûsi(n)	ἰδούσαις idoúsais	ἰδοῦσῐ / ἰδοῦσῐν idoûsi(n)
Accusative		ἰδόντᾰ idónta	ἰδοῦσᾰν idoûsan	ἰδόν idón		ἰδόντε idónte	ἰδούσᾱ idoúsā	ἰδόντε idónte		ἰδόντᾰς idóntas	ἰδούσᾱς idoúsās	ἰδόντᾰ idónta
Vocative		ἰδών idṓn	ἰδοῦσᾰ idoûsa	ἰδόν idón		ἰδόντε idónte	ἰδούσᾱ idoúsā	ἰδόντε idónte		ἰδόντες idóntes	ἰδοῦσαι idoûsai	ἰδόντᾰ idónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἰδόντως idóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.