ὠφελέω

Ancient Greek

Etymology

From ὄφελος (óphelos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɔː.pʰe.lé.ɔː/ → /o.ɸeˈle.o/ → /o.feˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɔː.pʰe.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.pʰeˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.ɸeˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.feˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.feˈle.o/

Verb

ὠφελέω • (ōpheléō)

1. to help
2. to be useful
3. to benefit
   • 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 13:1–3:

     Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ […] ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

     Eàn taîs glṓssais tôn anthrṓpōn lalô […] agápēn dè mḕ ékhō, oudèn ōpheloûmai.

     Though I speak with the tongues of men […] and have not charity, it profiteth me nothing. (KJV)

     (literally, “I have no profit)”)

Conjugation

   Present: ὠφελέω, ὠφελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελέω	ὠφελέεις	ὠφελέει	ὠφελέετον	ὠφελέετον	ὠφελέομεν	ὠφελέετε	ὠφελέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφελέω	ὠφελέῃς	ὠφελέῃ	ὠφελέητον	ὠφελέητον	ὠφελέωμεν	ὠφελέητε	ὠφελέωσῐ(ν)
	optative	ὠφελέοιμῐ	ὠφελέοις	ὠφελέοι	ὠφελέοιτον	ὠφελεοίτην	ὠφελέοιμεν	ὠφελέοιτε	ὠφελέοιεν
	imperative		ὠφέλεε	ὠφελεέτω	ὠφελέετον	ὠφελεέτων		ὠφελέετε	ὠφελεόντων
middle/ passive	indicative	ὠφελέομαι	ὠφελέῃ, ὠφελέει	ὠφελέεται	ὠφελέεσθον	ὠφελέεσθον	ὠφελεόμεθᾰ	ὠφελέεσθε	ὠφελέονται
	subjunctive	ὠφελέωμαι	ὠφελέῃ	ὠφελέηται	ὠφελέησθον	ὠφελέησθον	ὠφελεώμεθᾰ	ὠφελέησθε	ὠφελέωνται
	optative	ὠφελεοίμην	ὠφελέοιο	ὠφελέοιτο	ὠφελέοισθον	ὠφελεοίσθην	ὠφελεοίμεθᾰ	ὠφελέοισθε	ὠφελέοιντο
	imperative		ὠφελέου	ὠφελεέσθω	ὠφελέεσθον	ὠφελεέσθων		ὠφελέεσθε	ὠφελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠφελέειν				ὠφελέεσθαι
participle	m	ὠφελέων				ὠφελεόμενος
	f	ὠφελέουσᾰ				ὠφελεομένη
	n	ὠφελέον				ὠφελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὠφελῶ, ὠφελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελῶ	ὠφελεῖς	ὠφελεῖ	ὠφελεῖτον	ὠφελεῖτον	ὠφελοῦμεν	ὠφελεῖτε	ὠφελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφελῶ	ὠφελῇς	ὠφελῇ	ὠφελῆτον	ὠφελῆτον	ὠφελῶμεν	ὠφελῆτε	ὠφελῶσῐ(ν)
	optative	ὠφελοίην, ὠφελοῖμῐ	ὠφελοίης, ὠφελοῖς	ὠφελοίη, ὠφελοῖ	ὠφελοῖτον, ὠφελοίητον	ὠφελοίτην, ὠφελοιήτην	ὠφελοῖμεν, ὠφελοίημεν	ὠφελοῖτε, ὠφελοίητε	ὠφελοῖεν, ὠφελοίησᾰν
	imperative		ὠφέλει	ὠφελείτω	ὠφελεῖτον	ὠφελείτων		ὠφελεῖτε	ὠφελούντων
middle/ passive	indicative	ὠφελοῦμαι	ὠφελεῖ, ὠφελῇ	ὠφελεῖται	ὠφελεῖσθον	ὠφελεῖσθον	ὠφελούμεθᾰ	ὠφελεῖσθε	ὠφελοῦνται
	subjunctive	ὠφελῶμαι	ὠφελῇ	ὠφελῆται	ὠφελῆσθον	ὠφελῆσθον	ὠφελώμεθᾰ	ὠφελῆσθε	ὠφελῶνται
	optative	ὠφελοίμην	ὠφελοῖο	ὠφελοῖτο	ὠφελοῖσθον	ὠφελοίσθην	ὠφελοίμεθᾰ	ὠφελοῖσθε	ὠφελοῖντο
	imperative		ὠφελοῦ	ὠφελείσθω	ὠφελεῖσθον	ὠφελείσθων		ὠφελεῖσθε	ὠφελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠφελεῖν				ὠφελεῖσθαι
participle	m	ὠφελῶν				ὠφελούμενος
	f	ὠφελοῦσᾰ				ὠφελουμένη
	n	ὠφελοῦν				ὠφελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐὠφέλεον, ἐὠφελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὠφέλεον	ἐὠφέλεες	ἐὠφέλεε(ν)	ἐὠφελέετον	ἐὠφελεέτην	ἐὠφελέομεν	ἐὠφελέετε	ἐὠφέλεον
middle/ passive	indicative	ἐὠφελεόμην	ἐὠφελέου	ἐὠφελέετο	ἐὠφελέεσθον	ἐὠφελεέσθην	ἐὠφελεόμεθᾰ	ἐὠφελέεσθε	ἐὠφελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐὠφέλουν, ἐὠφελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὠφέλουν	ἐὠφέλεις	ἐὠφέλει	ἐὠφελεῖτον	ἐὠφελείτην	ἐὠφελοῦμεν	ἐὠφελεῖτε	ἐὠφέλουν
middle/ passive	indicative	ἐὠφελούμην	ἐὠφελοῦ	ἐὠφελεῖτο	ἐὠφελεῖσθον	ἐὠφελείσθην	ἐὠφελούμεθᾰ	ἐὠφελεῖσθε	ἐὠφελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὠφελήσω, ὠφελήσομαι, ὠφεληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφελήσω	ὠφελήσεις	ὠφελήσει	ὠφελήσετον	ὠφελήσετον	ὠφελήσομεν	ὠφελήσετε	ὠφελήσουσῐ(ν)
	optative	ὠφελήσοιμῐ	ὠφελήσοις	ὠφελήσοι	ὠφελήσοιτον	ὠφελησοίτην	ὠφελήσοιμεν	ὠφελήσοιτε	ὠφελήσοιεν
middle	indicative	ὠφελήσομαι	ὠφελήσῃ, ὠφελήσει	ὠφελήσεται	ὠφελήσεσθον	ὠφελήσεσθον	ὠφελησόμεθᾰ	ὠφελήσεσθε	ὠφελήσονται
	optative	ὠφελησοίμην	ὠφελήσοιο	ὠφελήσοιτο	ὠφελήσοισθον	ὠφελησοίσθην	ὠφελησοίμεθᾰ	ὠφελήσοισθε	ὠφελήσοιντο
passive	indicative	ὠφεληθήσομαι	ὠφεληθήσῃ	ὠφεληθήσεται	ὠφεληθήσεσθον	ὠφεληθήσεσθον	ὠφεληθησόμεθᾰ	ὠφεληθήσεσθε	ὠφεληθήσονται
	optative	ὠφεληθησοίμην	ὠφεληθήσοιο	ὠφεληθήσοιτο	ὠφεληθήσοισθον	ὠφεληθησοίσθην	ὠφεληθησοίμεθᾰ	ὠφεληθήσοισθε	ὠφεληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὠφελήσειν			ὠφελήσεσθαι		ὠφεληθήσεσθαι
participle	m	ὠφελήσων			ὠφελησόμενος		ὠφεληθησόμενος
	f	ὠφελήσουσᾰ			ὠφελησομένη		ὠφεληθησομένη
	n	ὠφελῆσον			ὠφελησόμενον		ὠφεληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐὠφέλησᾰ, ἐὠφελησᾰ́μην, ἐὠφελήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὠφέλησᾰ	ἐὠφέλησᾰς	ἐὠφέλησε(ν)	ἐὠφελήσᾰτον	ἐὠφελησᾰ́την	ἐὠφελήσᾰμεν	ἐὠφελήσᾰτε	ἐὠφέλησᾰν
	subjunctive	ὠφελήσω	ὠφελήσῃς	ὠφελήσῃ	ὠφελήσητον	ὠφελήσητον	ὠφελήσωμεν	ὠφελήσητε	ὠφελήσωσῐ(ν)
	optative	ὠφελήσαιμῐ	ὠφελήσειᾰς, ὠφελήσαις	ὠφελήσειε(ν), ὠφελήσαι	ὠφελήσαιτον	ὠφελησαίτην	ὠφελήσαιμεν	ὠφελήσαιτε	ὠφελήσειᾰν, ὠφελήσαιεν
	imperative		ὠφέλησον	ὠφελησᾰ́τω	ὠφελήσᾰτον	ὠφελησᾰ́των		ὠφελήσᾰτε	ὠφελησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐὠφελησᾰ́μην	ἐὠφελήσω	ἐὠφελήσᾰτο	ἐὠφελήσᾰσθον	ἐὠφελησᾰ́σθην	ἐὠφελησᾰ́μεθᾰ	ἐὠφελήσᾰσθε	ἐὠφελήσᾰντο
	subjunctive	ὠφελήσωμαι	ὠφελήσῃ	ὠφελήσηται	ὠφελήσησθον	ὠφελήσησθον	ὠφελησώμεθᾰ	ὠφελήσησθε	ὠφελήσωνται
	optative	ὠφελησαίμην	ὠφελήσαιο	ὠφελήσαιτο	ὠφελήσαισθον	ὠφελησαίσθην	ὠφελησαίμεθᾰ	ὠφελήσαισθε	ὠφελήσαιντο
	imperative		ὠφέλησαι	ὠφελησᾰ́σθω	ὠφελήσᾰσθον	ὠφελησᾰ́σθων		ὠφελήσᾰσθε	ὠφελησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐὠφελήθην	ἐὠφελήθης	ἐὠφελήθη	ἐὠφελήθητον	ἐὠφεληθήτην	ἐὠφελήθημεν	ἐὠφελήθητε	ἐὠφελήθησᾰν
	subjunctive	ὠφεληθῶ	ὠφεληθῇς	ὠφεληθῇ	ὠφεληθῆτον	ὠφεληθῆτον	ὠφεληθῶμεν	ὠφεληθῆτε	ὠφεληθῶσῐ(ν)
	optative	ὠφεληθείην	ὠφεληθείης	ὠφεληθείη	ὠφεληθεῖτον, ὠφεληθείητον	ὠφεληθείτην, ὠφεληθειήτην	ὠφεληθεῖμεν, ὠφεληθείημεν	ὠφεληθεῖτε, ὠφεληθείητε	ὠφεληθεῖεν, ὠφεληθείησᾰν
	imperative		ὠφελήθητῐ	ὠφεληθήτω	ὠφελήθητον	ὠφεληθήτων		ὠφελήθητε	ὠφεληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὠφελῆσαι			ὠφελήσᾰσθαι		ὠφεληθῆναι
participle	m	ὠφελήσᾱς			ὠφελησᾰ́μενος		ὠφεληθείς
	f	ὠφελήσᾱσᾰ			ὠφελησᾰμένη		ὠφεληθεῖσᾰ
	n	ὠφελῆσᾰν			ὠφελησᾰ́μενον		ὠφεληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐὠφέληκᾰ, ἐὠφέλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὠφέληκᾰ	ἐὠφέληκᾰς	ἐὠφέληκε(ν)	ἐὠφελήκᾰτον	ἐὠφελήκᾰτον	ἐὠφελήκᾰμεν	ἐὠφελήκᾰτε	ἐὠφελήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐὠφελήκω	ἐὠφελήκῃς	ἐὠφελήκῃ	ἐὠφελήκητον	ἐὠφελήκητον	ἐὠφελήκωμεν	ἐὠφελήκητε	ἐὠφελήκωσῐ(ν)
	optative	ἐὠφελήκοιμῐ, ἐὠφεληκοίην	ἐὠφελήκοις, ἐὠφεληκοίης	ἐὠφελήκοι, ἐὠφεληκοίη	ἐὠφελήκοιτον	ἐὠφεληκοίτην	ἐὠφελήκοιμεν	ἐὠφελήκοιτε	ἐὠφελήκοιεν
	imperative		ἐὠφέληκε	ἐὠφεληκέτω	ἐὠφελήκετον	ἐὠφεληκέτων		ἐὠφελήκετε	ἐὠφεληκόντων
middle/ passive	indicative	ἐὠφέλημαι	ἐὠφέλησαι	ἐὠφέληται	ἐὠφέλησθον	ἐὠφέλησθον	ἐὠφελήμεθᾰ	ἐὠφέλησθε	ἐὠφέληνται
	subjunctive	ἐὠφελημένος ὦ	ἐὠφελημένος ᾖς	ἐὠφελημένος ᾖ	ἐὠφελημένω ἦτον	ἐὠφελημένω ἦτον	ἐὠφελημένοι ὦμεν	ἐὠφελημένοι ἦτε	ἐὠφελημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐὠφελημένος εἴην	ἐὠφελημένος εἴης	ἐὠφελημένος εἴη	ἐὠφελημένω εἴητον/εἶτον	ἐὠφελημένω εἰήτην/εἴτην	ἐὠφελημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐὠφελημένοι εἴητε/εἶτε	ἐὠφελημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐὠφέλησο	ἐὠφελήσθω	ἐὠφέλησθον	ἐὠφελήσθων		ἐὠφέλησθε	ἐὠφελήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐὠφεληκέναι				ἐὠφελῆσθαι
participle	m	ἐὠφεληκώς				ἐὠφελημένος
	f	ἐὠφεληκυῖᾰ				ἐὠφελημένη
	n	ἐὠφεληκός				ἐὠφελημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐὠφελήκειν, ἐὠφελήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐὠφελήκειν, ἐὠφελήκη	ἐὠφελήκεις, ἐὠφελήκης	ἐὠφελήκει(ν)	ἐὠφελήκετον	ἐὠφεληκέτην	ἐὠφελήκεμεν	ἐὠφελήκετε	ἐὠφελήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐὠφελήμην	ἐὠφέλησο	ἐὠφέλητο	ἐὠφέλησθον	ἐὠφελήσθην	ἐὠφελήμεθᾰ	ἐὠφέλησθε	ἐὠφέληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: ωφελώ (ofeló)

Further reading

• “ὠφελέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὠφελέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὠφελέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette