ήττα

See also: ήτα

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἧττα (hêtta, “defeat”), from ἧσσα (hêssa, “defeat”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈi.ta/
• Hyphenation: ήτ‧τα
• Homophone: ήτα (íta)

Noun

ήττα • (ítta) f (plural ήττες)

1. defeat

Declension

declension of ήττα

case     \     number	singular	plural
nominative	ήττα •	ήττες •
genitive	ήττας •	ηττών •
accusative	ήττα •	ήττες •
vocative	ήττα •	ήττες •

Synonyms

• ακύρωση f (akýrosi, “cancellation”)
• αποτυχία f (apotychía, “failure”)

Related terms

• ηττημένος (ittiménos, “defeated”)
• ηττοπάθεια f (ittopátheia, “defeatism”)
• ηττοπαθής (ittopathís, “defeatist”) (adjective)
• ηττώμαι (ittómai, “I am defeated”)