κόρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kó.raː/ → /ˈko.ra/ → /ˈko.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kó.raː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.ra/

Noun

κόρᾱ • (kórā)

1. nominative/accusative/vocative dual of κόρη (kórē)

Greek

Noun

κόρα • (kóra) f (plural κόρες)

1. crust (of bread, etc)
2. scab (of sound)

Declension

declension of κόρα

case     \     number	singular	plural
nominative	κόρα •	κόρες •
genitive	κόρας •	—
accusative	κόρα •	κόρες •
vocative	κόρα •	κόρες •