ग्रहण

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hindi[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Sanskrit ग्रहण (grahaṇa).

Pronunciation[edit]

  • (Delhi Hindi) IPA(key): /ɡɾə.ɦəɳ/, [ɡɾɛ.ɦɛ̃ɳ]

Noun[edit]

ग्रहण (grahaṇm

  1. (astronomy) an eclipse
  2. taking, catching; understanding

Declension[edit]

Derived terms[edit]

Marathi[edit]

Noun[edit]

ग्रहण (grahaṇn

  1. eclipse

Sanskrit[edit]

Etymology[edit]

ग्रह् (grah, to seize) +‎ -अन (-ana).

Noun[edit]

ग्रहण (grahaṇa) stemn

  1. eclipse
  2. an act of receiving/taking

Declension[edit]

Neuter a-stem declension of ग्रहण
Nom. sg. ग्रहणम् (grahaṇam)
Gen. sg. ग्रहणस्य (grahaṇasya)
Singular Dual Plural
Nominative ग्रहणम् (grahaṇam) ग्रहणे (grahaṇe) ग्रहणानि (grahaṇāni)
Vocative ग्रहण (grahaṇa) ग्रहणे (grahaṇe) ग्रहणानि (grahaṇāni)
Accusative ग्रहणम् (grahaṇam) ग्रहणे (grahaṇe) ग्रहणानि (grahaṇāni)
Instrumental ग्रहणेन (grahaṇena) ग्रहणाभ्याम् (grahaṇābhyām) ग्रहणैः (grahaṇaiḥ)
Dative ग्रहणाय (grahaṇāya) ग्रहणाभ्याम् (grahaṇābhyām) ग्रहणेभ्यः (grahaṇebhyaḥ)
Ablative ग्रहणात् (grahaṇāt) ग्रहणाभ्याम् (grahaṇābhyām) ग्रहणेभ्यः (grahaṇebhyaḥ)
Genitive ग्रहणस्य (grahaṇasya) ग्रहणयोः (grahaṇayoḥ) ग्रहणानाम् (grahaṇānām)
Locative ग्रहणे (grahaṇe) ग्रहणयोः (grahaṇayoḥ) ग्रहणेषु (grahaṇeṣu)

Synonyms[edit]

Descendants[edit]