ปากพล่อย
Jump to navigation
Jump to search
Thai[edit]
Etymology[edit]
From ปาก (bpàak, “mouth”) + พล่อย (plɔ̂ɔi, “loose”).
Pronunciation[edit]
| Orthographic | ปากพล่อย p ā k b l ˋ ɒ y | |
| Phonemic {Unorthographical; Short} | ปาก-พฺล็่อย p ā k – b ̥ l ˘ ˋ ɒ y | |
| Romanization | Paiboon | bpàak-plɔ̂i |
| Royal Institute | pak-phloi | |
| (standard) IPA(key) | /paːk̚˨˩.pʰlɔj˥˩/(R) | |
Noun[edit]
ปากพล่อย • (bpàak-plɔ̂i) (abstract noun ความปากพล่อย)
- (offensive) given to indiscreet talks: loose-lipped, loose-tongued, etc.