bezwarunkowość

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From bezwarunkowy +‎ -ość. First attested in 1814.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bɛz.va.ruŋˈkɔ.vɔɕt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: bez‧wa‧run‧ko‧wość

Noun[edit]

bezwarunkowość f

  1. implicitness, unconditionality, unconditionalness, absoluteness, unqualifiedness, unconditionedness, outrightness
    Synonym: bezwzględność
    Antonym: warunkowość

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjective
adverb
noun

References[edit]

  1. ^ Michael Wenzel Voigt (1814) Zrodla spokoynosci duszy, ktore czlowiek w swym wlasnym umyeiu znyduie ...[1] (in Polish), page 165
  2. ^ bezwarunkowość in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]