bezwarunkowy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bez- +‎ warunkowy. First attested in 1811.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛz.va.ruŋˈkɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: bez‧wa‧run‧ko‧wy

Adjective

[edit]

bezwarunkowy (not comparable, derived adverb bezwarunkowo)

  1. implicit, unconditional, absolute, unqualified, unconditioned, outright
    Synonym: bezwzględny
    Antonym: warunkowy
    bezwarunkowy zakaza blanket/complete/total ban
    bezwarunkowy szacunekunconditional respect
    bezwarunkowa akceptacjaunconditional acceptance
    bezwarunkowa zgodaunconditional consent
    bezwarunkowa kapitulacjaunconditional surrender
    bezwarunkowa sprzedażunconditional sale
    bezwarunkowa miłośćunconditional love
    bezwarunkowe poparcie/wsparcieunconditional support
    bezwarunkowe oddanie się/poddanie sięunconditional devotion
    bezwarunkowe podporządkowanie sięunconditional submission (e.g. to power)
    bodziec bezwarunkowyunconditioned stimulus
    odruch bezwarunkowyunconditioned reflex/automatic response

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
noun
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Kaiserlich-Königliche Hof- und Staatsdruckerei (Wiedeń). (1811) Księga ustaw cywilnych wszystkim niemiecko-dziedzicznym kraiom monarchyi austryackiey powszechna[1] (in Polish), page 38
  2. ^ bezwarunkowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bezwarunkowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bezwarunkowy in Polish dictionaries at PWN