bliźnię

See also: bliźnie

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbliʑ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -iʑɲɛ
• Syllabification: bliź‧nię
• Homophone: bliźnie

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *blizьnę. By surface analysis, bliźni +‎ -ę.

Noun

bliźnię n (diminutive bliźniątko)

1. twin (person)

   Synonym: bliźniak

   bliźnięta dwujajowe ― fraternal twins

   bliźnięta jednojajowe ― identical twins

   para bliźniąt ― a pair of twins

   mieć bliźnięta ― to have twins

   urodzić bliźnięta ― to give birth to twins

Declension

Usually in the plural.

Declension of bliźnię

	singular	plural
nominative	bliźnię	bliźnięta
genitive	bliźnięcia	bliźniąt
dative	bliźnięciu	bliźniętom
accusative	bliźnię	bliźnięta
instrumental	bliźnięciem	bliźniętami
locative	bliźnięciu	bliźniętach
vocative	bliźnię	bliźnięta

Derived terms

adjective

• bliźnięcy

 

adverb

• bliźnięco

 

noun

• bliźnięta syjamskie

 

Related terms

adjectives

• bliski
• bliziuteńki
• bliziutki
• bliznowaty
• bliznowy
• bliźni
• bliźniaczy

 

adverbs

• blisko
• bliziuteńko
• bliziutko
• bliźniaczo

 

noun

• bliskość
• blizenka
• blizna
• bliznowiec
• bliźniactwo
• bliźniaczek
• bliźniaczka
• bliźniaczość
• bliźniak
• bliźniczka
• bliższość

 

verbs

• bliznowacieć impf, zbliznowacieć pf
• bliźnić impf, zabliźnić pf
• bliżyć impf
• przybliżać impf, przybliżyć pf
• ubliżać impf, ubliżyć pf
• zbliżać impf, zbliżyć pf

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

bliźnię

1. first-person singular present of bliźnić

Further reading

• bliźnię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bliźnię in Polish dictionaries at PWN