bluzgnąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bľuzgnǫti. By surface analysis, bluzgać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbluz.ɡnɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uzɡnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: bluz‧gnąć

Verb

bluzgnąć impf (perfective bluznąć)

1. (intransitive) Alternative form of bluznąć

Conjugation

Conjugation of bluzgnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bluzgnąć
future tense	1st	bluzgnę			bluzgniemy
	2nd	bluzgniesz			bluzgniecie
	3rd	bluzgnie			bluzgną
	impersonal	bluzgnie się
past tense	1st	bluzgnąłem, -(e)m bluzgnął	bluzgnęłam, -(e)m bluzgnęła	bluzgnęłom, -(e)m bluzgnęło	bluzgnęliśmy, -(e)śmy bluzgnęli	bluzgnęłyśmy, -(e)śmy bluzgnęły
	2nd	bluzgnąłeś, -(e)ś bluzgnął	bluzgnęłaś, -(e)ś bluzgnęła	bluzgnęłoś, -(e)ś bluzgnęło	bluzgnęliście, -(e)ście bluzgnęli	bluzgnęłyście, -(e)ście bluzgnęły
	3rd	bluzgnął	bluzgnęła	bluzgnęło	bluzgnęli	bluzgnęły
	impersonal	bluzgnięto
conditional	1st	bluzgnąłbym, bym bluzgnął	bluzgnęłabym, bym bluzgnęła	bluzgnęłobym, bym bluzgnęło	bluzgnęlibyśmy, byśmy bluzgnęli	bluzgnęłybyśmy, byśmy bluzgnęły
	2nd	bluzgnąłbyś, byś bluzgnął	bluzgnęłabyś, byś bluzgnęła	bluzgnęłobyś, byś bluzgnęło	bluzgnęlibyście, byście bluzgnęli	bluzgnęłybyście, byście bluzgnęły
	3rd	bluzgnąłby, by bluzgnął	bluzgnęłaby, by bluzgnęła	bluzgnęłoby, by bluzgnęło	bluzgnęliby, by bluzgnęli	bluzgnęłyby, by bluzgnęły
	impersonal	bluzgnięto by
imperative	1st	niech bluzgnę			bluzgnijmy
	2nd	bluzgnij			bluzgnijcie
	3rd	niech bluzgnie			niech bluzgną
anterior adverbial participle		bluzgnąwszy
verbal noun		bluzgnięcie

Further reading

• bluzgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bluzgnąć in Polish dictionaries at PWN