centimanus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From centi- (“hundred”) + manus (“hand”), a calque of Ancient Greek ἑκατόγχειρος (hekatónkheiros).
Adjective[edit]
centimanus (feminine centimana, neuter centimanum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | centimanus | centimana | centimanum | centimanī | centimanae | centimana | |
Genitive | centimanī | centimanae | centimanī | centimanōrum | centimanārum | centimanōrum | |
Dative | centimanō | centimanō | centimanīs | ||||
Accusative | centimanum | centimanam | centimanum | centimanōs | centimanās | centimana | |
Ablative | centimanō | centimanā | centimanō | centimanīs | |||
Vocative | centimane | centimana | centimanum | centimanī | centimanae | centimana |
Descendants[edit]
- English: Centimanes
References[edit]
“centimanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press