complacens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of complaceō
Participle[edit]
complacēns (genitive complacentis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | complacēns | complacentēs | complacentia | ||
Genitive | complacentis | complacentium | |||
Dative | complacentī | complacentibus | |||
Accusative | complacentem | complacēns | complacentēs complacentīs |
complacentia | |
Ablative | complacente complacentī1 |
complacentibus | |||
Vocative | complacēns | complacentēs | complacentia |
1When used purely as an adjective.
Descendants[edit]
- English: complacent