concumbens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of concumbō

Participle[edit]

concumbēns (genitive concumbentis); third-declension one-termination participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative concumbēns concumbentēs concumbentia
Genitive concumbentis concumbentium
Dative concumbentī concumbentibus
Accusative concumbentem concumbēns concumbentēs
concumbentīs
concumbentia
Ablative concumbente
concumbentī1
concumbentibus
Vocative concumbēns concumbentēs concumbentia

1When used purely as an adjective.