constringens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of cōnstringō.

Participle[edit]

cōnstringēns (genitive cōnstringentis); third-declension one-termination participle

  1. binding

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnstringēns cōnstringentēs cōnstringentia
Genitive cōnstringentis cōnstringentium
Dative cōnstringentī cōnstringentibus
Accusative cōnstringentem cōnstringēns cōnstringentēs
cōnstringentīs
cōnstringentia
Ablative cōnstringente
cōnstringentī1
cōnstringentibus
Vocative cōnstringēns cōnstringentēs cōnstringentia

1When used purely as an adjective.