contaminatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of contāminō.
Participle
[edit]contāminātus (feminine contāmināta, neuter contāminātum, superlative contāminātissimus); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | contāminātus | contāmināta | contāminātum | contāminātī | contāminātae | contāmināta | |
Genitive | contāminātī | contāminātae | contāminātī | contāminātōrum | contāminātārum | contāminātōrum | |
Dative | contāminātō | contāminātō | contāminātīs | ||||
Accusative | contāminātum | contāminātam | contāminātum | contāminātōs | contāminātās | contāmināta | |
Ablative | contāminātō | contāminātā | contāminātō | contāminātīs | |||
Vocative | contāmināte | contāmināta | contāminātum | contāminātī | contāminātae | contāmināta |
Related terms
[edit]Descendants
[edit]- Catalan: contaminat
- French: contaminé
- Italian: contaminato
- Portuguese: contaminado
- Romanian: contaminat
- Spanish: contaminado
References
[edit]- “contaminatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contaminatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contaminatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
- to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse