cuño

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Galician[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Attested since the 15th century. From Latin cuneus. Cognate with Portuguese cunho and Spanish cuño.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

cuño m (plural cuños)

  1. seal (stamp used to impress)
    Synonym: selo
  2. seal (impression)
    • 1419, Á. Rodríguez González (ed.), Libro do Concello de Santiago (1416-1422). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, page 200:
      quatro florĩis d'ouro do cuño d'Aragon
      four gold florins of the seal of Aragon
    Synonym: selo
  3. Alternative form of cuña

Derived terms[edit]

References[edit]

  • cuño” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • cuño” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • cruño” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • cuño” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • cuño” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • cuño” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈkuɲo/ [ˈku.ɲo]
  • Rhymes: -uɲo
  • Syllabification: cu‧ño

Etymology 1[edit]

Inherited from Latin cuneus, from Proto-Indo-European *h₂ḱū (sting). Compare Sicilian cugnu.

Noun[edit]

cuño m (plural cuños)

  1. (technical) stamp, die-stamp
  2. (figuratively) stamp, mark
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

cuño

  1. first-person singular present indicative of cuñar

Further reading[edit]