dönüm

Azerbaijani

Verb

dönüm

1. first-person singular imperative of dönmək

Turkish

Etymology

From dön- +‎ -üm.

Noun

dönüm (definite accusative dönümü, plural dönümler)

1. turning

   dönüm noktası ― turning point

Declension

Inflection
Nominative	dönüm
Definite accusative	dönümü
	Singular	Plural
Nominative	dönüm	dönümler
Definite accusative	dönümü	dönümleri
Dative	dönüme	dönümlere
Locative	dönümde	dönümlerde
Ablative	dönümden	dönümlerden
Genitive	dönümün	dönümlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular dönümüm dönümlerim 2nd singular dönümün dönümlerin 3rd singular dönümü dönümleri 1st plural dönümümüz dönümlerimiz 2nd plural dönümünüz dönümleriniz 3rd plural dönümleri dönümleri Definite accusative Singular Plural 1st singular dönümümü dönümlerimi 2nd singular dönümünü dönümlerini 3rd singular dönümünü dönümlerini 1st plural dönümümüzü dönümlerimizi 2nd plural dönümünüzü dönümlerinizi 3rd plural dönümlerini dönümlerini Dative Singular Plural 1st singular dönümüme dönümlerime 2nd singular dönümüne dönümlerine 3rd singular dönümüne dönümlerine 1st plural dönümümüze dönümlerimize 2nd plural dönümünüze dönümlerinize 3rd plural dönümlerine dönümlerine Locative Singular Plural 1st singular dönümümde dönümlerimde 2nd singular dönümünde dönümlerinde 3rd singular dönümünde dönümlerinde 1st plural dönümümüzde dönümlerimizde 2nd plural dönümünüzde dönümlerinizde 3rd plural dönümlerinde dönümlerinde Ablative Singular Plural 1st singular dönümümden dönümlerimden 2nd singular dönümünden dönümlerinden 3rd singular dönümünden dönümlerinden 1st plural dönümümüzden dönümlerimizden 2nd plural dönümünüzden dönümlerinizden 3rd plural dönümlerinden dönümlerinden Genitive Singular Plural 1st singular dönümümün dönümlerimin 2nd singular dönümünün dönümlerinin 3rd singular dönümünün dönümlerinin 1st plural dönümümüzün dönümlerimizin 2nd plural dönümünüzün dönümlerinizin 3rd plural dönümlerinin dönümlerinin