düdükçü
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Ottoman Turkish دودوكجی (düdükcü, “whistler; piper”). By surface analysis, düdük (“whistle”) + -çü.
Noun[edit]
düdükçü (definite accusative düdükçüyü, plural düdükçüler)
Declension[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “düdükçü”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 677