deductivus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dēdūcō (to derive) +‎ -īvus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

dēductīvus (feminine dēductīva, neuter dēductīvum); first/second-declension adjective

  1. derivative

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēductīvus dēductīva dēductīvum dēductīvī dēductīvae dēductīva
Genitive dēductīvī dēductīvae dēductīvī dēductīvōrum dēductīvārum dēductīvōrum
Dative dēductīvō dēductīvō dēductīvīs
Accusative dēductīvum dēductīvam dēductīvum dēductīvōs dēductīvās dēductīva
Ablative dēductīvō dēductīvā dēductīvō dēductīvīs
Vocative dēductīve dēductīva dēductīvum dēductīvī dēductīvae dēductīva

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: deductiu
  • Galician: dedutivo
  • Italian: deduttivo
  • Portuguese: dedutivo
  • Spanish: deductivo

References[edit]

  • deductivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • deductivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.