deserticolus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From desertum (“desert”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /deː.serˈti.ko.lus/, [d̪eːs̠ɛrˈt̪ɪkɔɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.serˈti.ko.lus/, [d̪es̬erˈt̪iːkolus]
Adjective
[edit]dēserticolus (feminine dēserticola, neuter dēserticolum); first/second-declension adjective
Usage notes
[edit]- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēserticolus | dēserticola | dēserticolum | dēserticolī | dēserticolae | dēserticola | |
Genitive | dēserticolī | dēserticolae | dēserticolī | dēserticolōrum | dēserticolārum | dēserticolōrum | |
Dative | dēserticolō | dēserticolō | dēserticolīs | ||||
Accusative | dēserticolum | dēserticolam | dēserticolum | dēserticolōs | dēserticolās | dēserticola | |
Ablative | dēserticolō | dēserticolā | dēserticolō | dēserticolīs | |||
Vocative | dēserticole | dēserticola | dēserticolum | dēserticolī | dēserticolae | dēserticola |