deyn

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

German[edit]

Determiner[edit]

deyn

  1. Obsolete spelling of dein

Declension[edit]

Declension of deyn
masculine feminine neuter plural
nominative deyn deyne deyn deyne
genitive deynes deyner deynes deyner
dative deynem deyner deynem deynen
accusative deynen deyne deyn deyne

Northern Kurdish[edit]

Etymology[edit]

From Arabic دَيْن (dayn).

Noun[edit]

deyn m

  1. debt
  2. loan

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Persian دین (deyn).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [dejn]
  • Hyphenation: deyn

Noun[edit]

deyn (definite accusative deyni, plural düyun)

  1. (very rare, archaic, law) debt

Declension[edit]

Inflection
Nominative deyn
Definite accusative deyni
Singular Plural
Nominative deyn deynler
Definite accusative deyni deynleri
Dative deyne deynlere
Locative deynde deynlerde
Ablative deynden deynlerden
Genitive deynin deynlerin

Synonyms[edit]

Zazaki[edit]

Etymology[edit]

From Persian دین (deyn).

Noun[edit]

deyn

  1. debt