dirimens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present active participle of dirimō (“separate, divide”)
Participle[edit]
dirimēns (genitive dirimentis); third-declension one-termination participle
- separating, dividing, taking apart.
- interrupting, disturbing, delaying.
- frustrating, destroying.
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dirimēns | dirimentēs | dirimentia | ||
Genitive | dirimentis | dirimentium | |||
Dative | dirimentī | dirimentibus | |||
Accusative | dirimentem | dirimēns | dirimentēs dirimentīs |
dirimentia | |
Ablative | dirimente dirimentī1 |
dirimentibus | |||
Vocative | dirimēns | dirimentēs | dirimentia |
1When used purely as an adjective.