disciplinatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Diminutive of disciplina.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /dis.ki.pliːˈnaː.tus/, [d̪ɪs̠kɪplʲiːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diʃ.ʃi.pliˈna.tus/, [d̪iʃːipliˈnäːt̪us]
Adjective
[edit]disciplīnātus (feminine disciplīnāta, neuter disciplīnātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disciplīnātus | disciplīnāta | disciplīnātum | disciplīnātī | disciplīnātae | disciplīnāta | |
Genitive | disciplīnātī | disciplīnātae | disciplīnātī | disciplīnātōrum | disciplīnātārum | disciplīnātōrum | |
Dative | disciplīnātō | disciplīnātō | disciplīnātīs | ||||
Accusative | disciplīnātum | disciplīnātam | disciplīnātum | disciplīnātōs | disciplīnātās | disciplīnāta | |
Ablative | disciplīnātō | disciplīnātā | disciplīnātō | disciplīnātīs | |||
Vocative | disciplīnāte | disciplīnāta | disciplīnātum | disciplīnātī | disciplīnātae | disciplīnāta |
References
[edit]- “disciplinatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disciplinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- disciplinatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016