disruptus
Jump to navigation
Jump to search
Ido[edit]
Verb[edit]
disruptus
- conditional of disruptar
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of disrumpō.
Participle[edit]
disruptus (feminine disrupta, neuter disruptum); first/second-declension participle
- Alternative form of dīruptus
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disruptus | disrupta | disruptum | disruptī | disruptae | disrupta | |
Genitive | disruptī | disruptae | disruptī | disruptōrum | disruptārum | disruptōrum | |
Dative | disruptō | disruptō | disruptīs | ||||
Accusative | disruptum | disruptam | disruptum | disruptōs | disruptās | disrupta | |
Ablative | disruptō | disruptā | disruptō | disruptīs | |||
Vocative | disrupte | disrupta | disruptum | disruptī | disruptae | disrupta |
Descendants[edit]
- English: disrupt