divaricans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of dīvāricō.
Participle[edit]
dīvāricāns (genitive dīvāricantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīvāricāns | dīvāricantēs | dīvāricantia | ||
Genitive | dīvāricantis | dīvāricantium | |||
Dative | dīvāricantī | dīvāricantibus | |||
Accusative | dīvāricantem | dīvāricāns | dīvāricantēs dīvāricantīs |
dīvāricantia | |
Ablative | dīvāricante dīvāricantī1 |
dīvāricantibus | |||
Vocative | dīvāricāns | dīvāricantēs | dīvāricantia |
1When used purely as an adjective.