emancipans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of ēmancipō.
Participle[edit]
ēmancipāns (genitive ēmancipantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ēmancipāns | ēmancipantēs | ēmancipantia | ||
Genitive | ēmancipantis | ēmancipantium | |||
Dative | ēmancipantī | ēmancipantibus | |||
Accusative | ēmancipantem | ēmancipāns | ēmancipantēs ēmancipantīs |
ēmancipantia | |
Ablative | ēmancipante ēmancipantī1 |
ēmancipantibus | |||
Vocative | ēmancipāns | ēmancipantēs | ēmancipantia |
1When used purely as an adjective.