emendicans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of ēmendīcō.
Participle[edit]
ēmendīcāns (genitive ēmendīcantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ēmendīcāns | ēmendīcantēs | ēmendīcantia | ||
Genitive | ēmendīcantis | ēmendīcantium | |||
Dative | ēmendīcantī | ēmendīcantibus | |||
Accusative | ēmendīcantem | ēmendīcāns | ēmendīcantēs ēmendīcantīs |
ēmendīcantia | |
Ablative | ēmendīcante ēmendīcantī1 |
ēmendīcantibus | |||
Vocative | ēmendīcāns | ēmendīcantēs | ēmendīcantia |
1When used purely as an adjective.