fejem
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Pronunciation[edit]
Etymology 1[edit]
From the noun fej (“head”) + -em (“my”, possessive suffix).
Noun[edit]
fejem
- first-person singular single-possession possessive of fej
Declension[edit]
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | fejem | — |
| accusative | fejemet | — |
| dative | fejemnek | — |
| instrumental | fejemmel | — |
| causal-final | fejemért | — |
| translative | fejemmé | — |
| terminative | fejemig | — |
| essive-formal | fejemként | — |
| essive-modal | fejemül | — |
| inessive | fejemben | — |
| superessive | fejemen | — |
| adessive | fejemnél | — |
| illative | fejembe | — |
| sublative | fejemre | — |
| allative | fejemhez | — |
| elative | fejemből | — |
| delative | fejemről | — |
| ablative | fejemtől | — |
| non-attributive possessive - singular |
fejemé | — |
| non-attributive possessive - plural |
fejeméi | — |
Etymology 2[edit]
From the verb fej (“to milk”) + -em (“I”, personal suffix).
Verb[edit]
fejem