forða

See also: forda

Faroese

Verb

forða (third person singular past indicative forðaði, third person plural past indicative forðað, supine forðað)

1. to hinder, to prevent

Conjugation

Conjugation of forða (group v-30)
infinitive	forða
supine	forðað
participle (a6)1	forðandi	forðaður
	present	past
first singular	forði	forðaði
second singular	forðar	forðaði
third singular	forðar	forðaði
plural	forða	forðaðu
	imperative
singular	forða!
plural	forðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɔrða/

  Rhymes: -ɔrða

Verb

forða (weak verb, third-person singular past indicative forðaði, supine forðað)

1. (with dative) to save, to rescue

Conjugation

forða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að forða
supine (sagnbót)		forðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forða	við forðum	present (nútíð)	ég forði	við forðum
	þú forðar	þið forðið		þú forðir	þið forðið
	hann, hún, það forðar	þeir, þær, þau forða		hann, hún, það forði	þeir, þær, þau forði
past (þátíð)	ég forðaði	við forðuðum	past (þátíð)	ég forðaði	við forðuðum
	þú forðaðir	þið forðuðuð		þú forðaðir	þið forðuðuð
	hann, hún, það forðaði	þeir, þær, þau forðuðu		hann, hún, það forðaði	þeir, þær, þau forðuðu
imperative (boðháttur)	forða (þú)	forðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	forðaðu	forðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að forðast
supine (sagnbót)		forðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forðast	við forðumst	present (nútíð)	ég forðist	við forðumst
	þú forðast	þið forðist		þú forðist	þið forðist
	hann, hún, það forðast	þeir, þær, þau forðast		hann, hún, það forðist	þeir, þær, þau forðist
past (þátíð)	ég forðaðist	við forðuðumst	past (þátíð)	ég forðaðist	við forðuðumst
	þú forðaðist	þið forðuðust		þú forðaðist	þið forðuðust
	hann, hún, það forðaðist	þeir, þær, þau forðuðust		hann, hún, það forðaðist	þeir, þær, þau forðuðust
imperative (boðháttur)	forðast (þú)	forðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	forðastu	forðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forðaður	forðuð	forðað		forðaðir	forðaðar	forðuð
accusative (þolfall)	forðaðan	forðaða	forðað		forðaða	forðaðar	forðuð
dative (þágufall)	forðuðum	forðaðri	forðuðu		forðuðum	forðuðum	forðuðum
genitive (eignarfall)	forðaðs	forðaðrar	forðaðs		forðaðra	forðaðra	forðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forðaði	forðaða	forðaða		forðuðu	forðuðu	forðuðu
accusative (þolfall)	forðaða	forðuðu	forðaða		forðuðu	forðuðu	forðuðu
dative (þágufall)	forðaða	forðuðu	forðaða		forðuðu	forðuðu	forðuðu
genitive (eignarfall)	forðaða	forðuðu	forðaða		forðuðu	forðuðu	forðuðu

Derived terms

• forða sér
• forðast