iactatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of iactō (throw, cast).

Participle[edit]

iactātus (feminine iactāta, neuter iactātum); first/second-declension participle

  1. (having been) thrown, (having been) cast, (having been) hurled
  2. (having been) scattered, (having been) tossed, (having been) tossed about
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 1.3:
      multum ille et terrīs iactātus et altō
      He having been tossed about much both on land and on sea
      (Virgil recounts the travails of Aeneas.)
  3. (figuratively) (having been) disturbed, (having been) disquieted
  4. (having been) uttered, (having been) spoken, (having been) thrown out
  5. (having been) insulted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative iactātus iactāta iactātum iactātī iactātae iactāta
Genitive iactātī iactātae iactātī iactātōrum iactātārum iactātōrum
Dative iactātō iactātō iactātīs
Accusative iactātum iactātam iactātum iactātōs iactātās iactāta
Ablative iactātō iactātā iactātō iactātīs
Vocative iactāte iactāta iactātum iactātī iactātae iactāta

References[edit]

  • iactatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • iactatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)