inducens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of indūcō.

Participle[edit]

indūcēns (genitive indūcentis); third-declension one-termination participle

  1. leading, bringing or conducting in
  2. exhibiting, representing

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative indūcēns indūcentēs indūcentia
Genitive indūcentis indūcentium
Dative indūcentī indūcentibus
Accusative indūcentem indūcēns indūcentēs
indūcentīs
indūcentia
Ablative indūcente
indūcentī1
indūcentibus
Vocative indūcēns indūcentēs indūcentia

1When used purely as an adjective.